Δημοσιογράφος, συγγραφέας, μα πάνω απ’ όλα στιχουργός, ένας από τους κορυφαίους του λαϊκού μας τραγουδιού. Δεν είναι τυχαίο που ο Μάνος Χατζιδάκις, παρότι δεν συνεργάστηκαν ποτέ, έγραψε για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο: «Στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, εκείνοι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο στίχο και είναι πρωτογενείς φυσιογνωμίες, είναι τρεις: Στο αυθεντικό λαϊκό τραγούδι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Στο έντεχνο ο Νίκος Γκάτσος. Και στη νεότερη γενιά, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος». Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος δεν είναι απλά ένας στιχουργός. Γράφει ποίηση γεμάτη λυρισμό για την Ελλάδα των μοναχικών ανθρώπων, του έρωτα, της χαράς και της βιοπάλης.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Νοεμβρίου 1935, από γονείς πρόσφυγες. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης με καταγωγή από την Προύσα και η μητέρα του καθαρίστρια με καταγωγή από το Νοβοροσίσκ της Ρωσίας. Μεγάλωσε φτωχικά σε μία «Καμαρούλα μια σταλιά», που λέει και το τραγούδι του, και σε δύσκολα χρόνια στην Πλατεία Βικτωρίας. Τελείωσε το Β’ Γυμνάσιο της οδού Χέυδεν (στεγαζόταν στη «Βίλα Αμαλία»), με συμμαθητές τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον ζωγράφο Αλέκο Φασιανό και τον καθηγητή φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρά. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στο τρίτο έτος εγκατέλειψε τις σπουδές του γιατί τον κέρδισε η δημοσιογραφία.
Ξεκίνημα ως δημοσιογράφος
Ξεκίνησε ως ρεπόρτερ στην αθλητική εφημερίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη «Ομάδα» και στη συνέχεια μεταπήδησε στην απογευματινή εφημερίδα του ΔΟΛ «Τα Νέα», όπου εργάστηκε στο ελεύθερο ρεπορτάζ και συνέχισε ως βοηθός αρχισυντάκτη, αρχισυντάκτης και χρονογράφος από το 1977 με τη στήλη «Ματιές».
Το 1963 καταπιάστηκε με το τραγούδι, όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος μελοποίησε την «Άπονη Ζωή» και τη «Φτωχολογιά», που αποτελούν δύο διαχρονικές επιτυχίες του ελληνικού τραγουδιού. Στιχουργός από τους πολυγραφότερους έχει γράψει πάνω από 1.200 τραγούδια («Αχ χελιδόνι μου», «Καισαριανή», «Οδός Αριστοτέλους», «Άγαλμα», «Γέλαγε η Μαρία», «Καμαρούλα μια σταλιά», «Δε θα ξαναγαπήσω», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», κ.α) και πολλά ακόμη που περιμένουν στο συρτάρι του για μελοποίηση.
Οι συνεργασίες με τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες
Έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές. Από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Μάνο Λοΐζο έως τον Μίμη Κουγιουμτζή, τον Απόστολο Καλδάρα και τον Χρήστο Νικολόπουλο και από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Στράτο Διονυσίου και τη Βίκυ Μοσχολιού έως τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Γιάννη Πουλόπουλο και τον Γιώργο Νταλάρα. Ο δίσκος «Ο Δρόμος» σε δικούς του στίχους και μουσική Μίμη Πλέσσα, που κυκλοφόρησε το 1969, είναι ο πιο εμπορικός δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας με πωλήσεις που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο αντίτυπα.
Το συγγραφικό έργο του Λευτέρη Παπαδόπουλου περιλαμβάνει κυρίως βιβλία για τον κόσμο της μουσικής, αλλά και πολιτικές έρευνες («Το βρώμικο ‘89») κι ένα βιβλίο για την αγαπημένη του ΑΕΚ. Έχει γράψει τα θεατρικά «Δρόμος», «Εν βρασμώ ψυχής» και «Ο γολγοθάς μιας ορφανής ανύπαντρης μητέρας», τα οποία έχει ανεβάσει η σύζυγός του, η σκηνοθέτιδα Ράια Μουζενίδου. Στην τηλεόραση έχει παρουσιάσει τις εκπομπές «Ώρα για τραγούδι», «Εν αρχή ην ο λόγος», «Η άλλη μεριά του φεγγαριού» και «Μακρινές φιλίες».
Στις 7 Ιουνίου 2024, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου τίμησε τον Λευτέρη Παπαδόπουλο με το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής. Μιλώντας για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στιχουργό και ποιητή, συγγραφέα και δημοσιογράφο, η κ. Σακελλαροπούλου επεσήμανε ότι σε εκείνον οφείλουμε τα λόγια σε πολλά από τα ωραιότερα τραγούδια του καιρού μας. Όπως είπε, «μπόλιασε το σύγχρονο τραγούδι με γνήσια λαϊκότητα, ακαλλώπιστη ποιητικότητα, αμεσότητα και ζεστασιά που αγγίζει τις ψυχές όλων μας. Λυρικός, λιτός, και κυρίως απλός, τίμησε μια ολόκληρη γενιά που έζησε στη στέρηση αλλά δεν έπαψε να ονειρεύεται, ανέδειξε την ομορφιά των μικρών πραγμάτων, ύμνησε τον έρωτα και τη φιλία με σπάνια αυθεντικότητα. Συνεργάστηκε με τους κορυφαίους συνθέτες μας και σημάδεψε με την προσωπικότητά του μισόν αιώνα δημιουργίας. Στο παράσημο που του απονέμεται αντανακλάται η συγκίνηση που χάρισε με τους στίχους του στον λαό μας».
Πηγή: www.sansimera.gr