ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Μόρντουντακ, επί χρόνια συνεργάτης του «Ε.Κ.», είχε την τύχη να βρεθεί τη βραδιά των αμερικανικών εκλογών, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου, στο στρατηγείο του Ντόναλντ Τραμπ στο Παλμ Μπιτς της Φλόριδας ως ανταποκριτής της ΕΡΤ. Με αφορμή την παρουσία του εκεί μίλησε στον «Ε.Κ.» για το κλίμα της εκλογικής βραδιάς στο επιτελείο του εκλεγμένου πλέον Προέδρου αλλά και γενικότερα για το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά και για το τι σηματοδοτεί η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ.
«Εθνικός Κήρυκας»: Πώς ήταν η βραδιά των εκλογών στο Παλμ Μπιτς; Περιμένατε τα αποτελέσματα να είναι όπως ήταν;
Αλέξανδρος Μόρντουντακ: Για πολύ καιρό ήταν μάλλον προφανές ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επρόκειτο να πάρει τις απαιτούμενες ψήφους στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων. Η Τζόρτζια, η Βόρεια Καρολίνα και η Πενσυλβάνια έδειχναν να βρίσκονται μάλλον σταθερά στο πλευρό του. Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να ήταν κοντά, αλλά σε κάθε δημοσκόπηση ο νεοεκλεχθείς πρόεδρος προηγείτο της αντιπροέδρου, και αυτό δεν είναι αμελητέο, ανεξάρτητα από τη ποσοστιαία διαφορά τους. Προς την ημέρα των εκλογών, η αντιπρόεδρος Χάρις είχε προβάδισμα σε μερικές δημοσκοπήσεις όπου προηγήθηκε στην Πενσυλβάνια, αλλά η γενική τάση δεν ήταν υπέρ της. Και αν με όλη αυτή τη δυναμική που είχε -για να μην αναφερθούμε στο ένα δισεκατομμύριο δολάρια στη διάθεσή της- το να είναι εγκλωβισμένη σε μια μάχη στήθος με στήθος δεν ήταν ποτέ καλό σημάδι. Η εκστρατεία του Τραμπ δεν μιλούσε πολύ, αλλά η διάθεσή τους ήταν ξεκάθαρα σίγουρη για τη νίκη τους.
«Ε.Κ.»: Πίστευαν, δηλαδή, πως κατευθύνονταν προς αυτή τη σαρωτική νίκη;
Α. Μόρντουντακ: Αυτή η εκστρατεία βασίστηκε λίγο πολύ στην άρνηση των αποτελεσμάτων των εκλογών του 2020. Πολλοί ψηφοφόροι και πολλοί αξιωματούχοι νόμιζαν ότι είχαν κερδίσει τότε. Υπό αυτή την έννοια, δεν νομίζω ότι το θέμα τους ήταν να οικοδομήσουν την βεβαιότητα μιας νίκης, αλλά απλώς το να πολεμήσουν τον φόβο ότι μπορεί να τους «κλέψουν» τις εκλογές. Μιλώντας με αξιωματούχους και συνεργάτες το βράδυ των εκλογών και μετά, έλεγαν ότι ήταν πάντα πολύ σίγουροι για τη δουλειά που είχαν κάνει. Και ενώ αυτό είναι μάλλον αναμενόμενο ως δήλωση από οποιαδήποτε εκστρατεία, η μετατόπιση που είδαμε από συγκεκριμένες δημογραφικές ομάδες προς την υποψηφιότητα Τραμπ φαίνεται να αποδεικνύει ότι η εκστρατεία του καινούριου Προέδρου είχε συνθέσει ένα μήνυμα που είχε απήχηση σε όλο το εκλογικό σώμα, χτίζοντας την πλειοψηφική συμμαχία που αναδείχθηκε στη χώρα, στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων και στη λαϊκή ψήφο.
«Ε.Κ.»: Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος ψήφισε τον εκλεγμένο Πρόεδρο;
Α. Μόρντουντακ: Υποθέτω ότι ψάχνουμε για μια καλύτερη απάντηση από το ότι ήθελαν να κερδίσει. Και αυτό καθιστά δύσκολη την απάντηση. Προφανώς, η οικονομία αποδείχθηκε καθοριστικός παράγοντας. Πολλοί πίστευαν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει καλό στην οικονομία, ειδικά στα προσωπικά οικονομικά τους. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν ένα μειωμένο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα, ή τουλάχιστον μια ιεράρχηση που τα τοποθετεί κάτω από πολλά άλλα ζητήματα. Όσοι αντιτίθενται σε αυτά τα ζητήματα τα περιγράφουν ως την woke ιδεολογία. Όπως κι αν τα πούμε, φαίνεται ότι δεν βάρυναν τόσο πολύ στην απόφαση πολλών ψηφοφόρων, ειδικά σε μία εκλογική περίοδο κατά την οποία είχαν αναδειχθεί με τόση ένταση. Υπήρχε επίσης ένα πρόβλημα με την εικόνα της αντιπροέδρου Χάρις. Πολλοί ψηφοφόροι θεώρησαν ότι δεν είχε λάβει σαφείς πολιτικές θέσεις, ότι ήταν σχετικά άγνωστη. Φυσικά, πρέπει να εξετάσουμε συγκεκριμένα εμπόδια που έπρεπε να αντιμετωπίσει η Κάμαλα Χάρις: τον εμπεδωμένο σεξισμό στη χώρα, τις φυλετικές διακρίσεις και ούτω καθεξής. Οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση πρέπει να αναγνωρίζει όσο το δυνατόν περισσότερους παράγοντες, όχι μόνο για να κατανοήσει το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά για να κατανοήσει τι μέλλει γενέσθαι.
«Ε.Κ.»: Διαφέρει ο μέλλων πρόεδρος Τραμπ από τον πρώην πρόεδρο Τραμπ;
Α. Μόρντουντακ: Αυτή η ερώτηση προϋποθέτει τη βεβαιότητα ότι όντως γνωρίζουμε είτε τον έναν είτε τον άλλον. Και ένα σημαντικό πλεονέκτημα του Ντόναλντ Τραμπ είναι το πόσο απρόβλεπτος είναι, συνεπεία της ικανότητάς του να προσαρμόζει ένα λαϊκιστικό μήνυμα σε μεγάλα ακροατήρια, καθώς και το έμφυτο ένστικτό του για τον προεκλογικό αγώνα. Η νίκη στις εκλογές είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και ο Ντόναλντ Τραμπ ευδοκιμεί σε αυτό το περιβάλλον του τύπου «όλα ή τίποτα». Η κυβερνητική εξουσία, όμως, είναι διαφορετική από την προεκλογική εκστρατεία, γι’ αυτό έχουμε δει ιστορικά ότι πολιτικοί που είναι σπουδαίοι στον προεκλογικό αγώνα συχνά δυσκολεύονται από τους συμβιβασμούς που είναι απαραίτητοι στην άσκηση της πολιτικής. Ο πρόεδρος Τραμπ θέλει να είναι αρεστός, να είναι ορατός, να μπορεί να λέει ότι έκανε την καλύτερη συμφωνία και ότι μπορεί να υποτάξει οποιονδήποτε αντίπαλο, να τον κάνει φίλο του ή να τον τρομάξει ώστε να υποχωρήσει από τις προθέσεις του. Συχνά, όμως, η καλύτερη συμφωνία είναι αυτή που απαιτεί να αφήνεις κάτι στο τραπέζι, ώστε τα άλλα μέρη να κάτσουν ξανά σε αυτό την επόμενη φορά. Έχοντας και τα δύο Σώματα του Κογκρέσου στο πλευρό του, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς ο Ντόναλντ Τραμπ θα χειριστεί την εξουσία, πώς θα στήσει αυτό το τραπέζι των εκάστοτε διαπραγματεύσεων και ποιος θα κάτσει δίπλα του.
«Ε.Κ.»: Θα γίνει ξανά σπουδαία η Αμερική; Είμαστε μπροστά σε μια νέα χρυσή εποχή, όπως ανέφερε στη νικητήρια ομιλία του; Και είναι ο ενωτικός τόνος εκείνης της βραδιάς κάτι που μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον;
Α. Μόρντουντακ: Δεν ξέρω πώς μπορείς να ενώσεις μια χώρα όπου οι μισοί άνθρωποι έχασαν σε τόσο διχαστικές εκλογές, και οι άλλοι μισοί ανυπομονούν να ασκήσουν την εξουσία που τους δόθηκε. Σίγουρα μπορείς να προσπαθήσεις να μην παγιδευτεί η χώρα στα χαρακώματα που αναδείχθηκαν από την προεκλογική διαδικασία, αλλά δεν νομίζω ότι ο πρόεδρος Τραμπ υποσχέθηκε κάτι τέτοιο. Ως προς το να γίνει ξανά σπουδαία η Αμερική, αξίζει να σημειωθεί ότι, για τους ψηφοφόρους του, το σύνθημα του Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα σύνθημα ελπίδας και αισιοδοξίας – πώς μπορεί μια κίνηση προς τη σπουδαιότητα να είναι οτιδήποτε άλλο; Αλλά πρέπει να εξετάσουμε τι ακριβώς συνεπάγεται αυτή η σπουδαιότητα που πρόκειται να αποκατασταθεί. Σε ποια ιστορική περίοδο την εντοπίζει η νέα διοίκηση; Μπορούν οι συνθήκες εκείνης της περιόδου να μεταφραστούν στο παρόν; Θα έπρεπε να μεταφραστούν στο παρόν; Πολλοί άνθρωποι φοβούνται την επίκληση αυτής της «σπουδαιότητας», επειδή πιστεύουν ότι είναι μια διαδικασία αποκλεισμού τους, μια διαδικασία θεσμικού απομονωτισμού και κοινωνικής αντιπαλότητας. Κάθε σπουδαία ατζέντα απαιτεί ένα σπουδαίο κοινό, υπό την έννοια ενός ευρέως, ιστορικά συνειδητοποιημένου, πολιτικά ενεργού, κοινωνικά αφοσιωμένου κοινού. Καμία χώρα δεν μπορεί να είναι σπουδαιότερη από τα ένστικτά της. Καλώς ή κακώς, η επερχόμενη προεδρία Τραμπ ίσως προσφέρει αυτό ακριβώς: Μία δοκιμασία και μία αξιολόγηση των αμερικανικών ενστίκτων.
Πηγή: www.ekirikas.com