Ο Νίκος Αστρινίδης ήταν διεθνούς φήμης πιανίστας, αλλά και συνθέτης, διευθυντής χορωδίας και μουσικοπαιδαγωγός. Έλληνας της βαλκανικής διασποράς, έζησε μία σχεδόν μυθιστορηματική ζωή αμέσως μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διακρίθηκε διεθνώς ως σολίστ του πιάνου και συνοδός (ακομπανιατέρ) διάσημων σολίστ. Σύμφωνα με τον μουσικολόγο Γιώργο Λεωτσάκο, «η μουσική του προσφεύγει συχνά στο δημοτικό τραγούδι, περιέχει ιμπρεσιονιστικά στοιχεία και διακρίνεται για την εύστροφη ενορχήστρωσή της». Η πλειονότητα των έργων του υπάρχουν μόνο σε παρτιτούρες που δεν έχουν εκδοθεί.
Ο Νίκος Αστρινίδης γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1921 στο Άκερμαν της Βεσαραβίας, που τότε ανήκε στη Ρουμανία και σήμερα στην Ουκρανία. Ο πατέρας του ήταν έλληνας μετανάστης από την Ανατολική Θράκη και η μητέρα του Ρωσίδα.
Γεννημένος μόλις τρία χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, που έφερε ανατροπές στη ζωή του πατέρα του, με σπουδές χημείας, αλλά και πιάνου στο Βουκουρέστι με τον διάσημο πιανίστα Ντίνου Λιπάτι, ακολούθησε σχεδόν «κινηματογραφική ζωή» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την επαναδιαμόρφωση συνόρων και πολιτισμών.
Διέφυγε με την οικογένειά του, μέσω Οδησσού, στη Μέση Ανατολή, κατατάχθηκε στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία και στο μέτωπο της Λιβύης, τραυματίστηκε, παρασημοφορήθηκε και νοσηλεύτηκε στην Κύπρο. Μετά την αποθεραπεία του, μετέβη στο Κάιρο, όπου έδωσε συναυλίες, διηύθυνε την όπερα του Καΐρου και άρχισε να γράφει συμφωνικά έργα με αναφορές στην Ελλάδα και την ιστορία της.
Συνέχισε τις σπουδές του (δίπλωμα πιάνου και σύνθεσης) και τη μουσική του παρουσία στο Παρίσι, ηχογράφησε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς των περισσότερων μεγάλων πρωτευουσών του κόσμου και περιόδευσε ως πιανίστας σ’ όλο τον κόσμο, δίνοντας περισσότερες από 3.000 συναυλίες, είτε ως σολίστ είτε σε σύμπραξη με άλλους καλλιτέχνες (Ζακ Τιμπό, Κριστιάν Φεράς, Χένρικ Σέρινγκ, Λιλή Πονς, Μπερνάρ Μισλέν κ.ά.).
Το 1959 ήλθε στη Θεσσαλονίκη και συνέπραξε, ως μαέστρος και πρώτος σολίστ, στην πρώτη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, στην αίθουσα του Βασιλικού Θεάτρου. Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1965 και ως το 1986 ήταν διευθυντής της Φιλαρμονικής και της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, με τις οποίες παρουσίασε μεγάλα χορωδιακά έργα (Βέρντι, Ορφ, Ντβόρζακ, Σεν Σανς, Μπραμς, Γκουνό κ.ά.). Από το 1979 ήταν διευθυντής του Μακεδονικού Ωδείου.
Το 1966 παρουσίασε στα «Δημήτρια» της Θεσσαλονίκης τα ορατόρια «Άγιος Δημήτριος» και «Κύριλλος και Μεθόδιος», ενώ στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης παρουσιάστηκαν το ορατόριο «Ψαλμοί» (1968) και η «Συμφωνία 1821» (1971).
Ο Νίκος Αστρινίδης πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Δεκεμβρίου 2010, σε ηλικία 89 ετών.
Πηγή: www.sansimera.gr