Τα βήματα για τη βελτίωση της καρποφορίας, τη διαμόρφωση ή και την ανανέωση των ελαιόδεντρων καταγράφει το Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας Φυτών, Ποιοτικού και Φυτοϋγειονομικού ελέγχου Βόλου. Όπως αναφέρεται, αυτή την εποχή ξεκινά το ετήσιο κλάδεμα των ελαιόδενδρων, που αποτελεί ευκαιρία για τον «καθαρισμό» των δένδρων από τα τμήματά τους που φέρουν προσβολές από παθογόνα και εχθρούς.
Το κλάδεμα είναι μία απαραίτητη καλλιεργητική εργασία, η οποία όμως προκαλεί πληγές στα δένδρα. Για τον λόγο αυτόν, από το Περιφερειακό Κέντρο τονίζεται ότι θα πρέπει να εκτελείται αποκλειστικά με ξηρό καιρό. Ταυτόχρονα με το κλάδεμα, πρέπει να προστατεύονται οι τομές κλαδέματος με βορδιγάλιο πάστα και να ακολουθεί στο τέλος ένας προληπτικός ψεκασμός με ένα κατάλληλο χαλκούχο σκεύασμα, ιδίως όταν αναμένεται βροχερός και ανεμώδης καιρός ή/και επικίνδυνες για την καλλιέργεια χαμηλές θερμοκρασίες.
Εκτός από τα παραπάνω, το Περιφερειακό Κέντρο δίνει συμβουλές και για σοβαρές ασθένειες, όπως η βερτισιλλίωση, η οποία αποτελεί τη σοβαρότερη ασθένεια της ελιάς. Εδώ και αρκετά χρόνια, η τελευταία έχει εγκατασταθεί σε σημαντικό αριθμό ελαιώνων και λιγότερο ή περισσότερο σε όλες, πλέον, τις ελαιοκομικές περιοχές. Η ποικιλία Κονσερβολιά ή Βόλου ή Αμφίσσης είναι ιδιαίτερα ευπαθής στην ασθένεια. Πρόκειται για φυτοπαθογόνο μύκητα εδάφους, με πολύ μεγάλο κύκλο ξενιστών (πόες, θάμνοι, δένδρα), ο οποίος μολύνει τα φυτά από τις λεπτές ρίζες και προκαλεί απόφραξη των αγγείων του ξύλου.
Η ασθένεια ξεκινά με το μεταχρωματισμό των φύλλων και γίνεται τελικώς φανερή είτε με τη μορφή μεμονωμένων ξερών κλάδων στα μεγαλύτερης ηλικίας δένδρα (ημιπληγία), είτε με την πλήρη ξήρανση των νεαρών δένδρων (αποπληξία). Μεταδίδεται κυρίως από τα μολυσμένα φύλλα της ελιάς ή άλλων ευπαθών ξενιστών και είναι σοβαρότερη όταν ο ελαιώνας συγκαλλιεργείται με άλλα ευπαθή στον μύκητα φυτά, όπως βαμβάκι, ντομάτα, πατάτα κ.ά., ή γειτονεύει με ευπαθείς καλλιέργειες.
Καλλιεργητικά μέτρα
Επειδή δεν υπάρχουν χημικά μέσα για τη θεραπεία της ασθένειας, συνιστάται η αυστηρή τήρηση των παρακάτω καλλιεργητικών μέτρων για τον περιορισμό της διάδοσης της ασθένειας:
- Κοπή και καύση των προσβεβλημένων κλάδων ή των νεαρών δενδρυλλίων με τα πρώτα συμπτώματα εκδήλωσης της ασθένειας. Η διαδικασία του κλαδέματος των προσβεβλημένων κλάδων και της εκρίζωσης θα πρέπει να είναι προσεκτική, ώστε να περιορίζεται η διασπορά των ξερών φύλλων στο έδαφος, διότι αυτά είναι φορείς του παθογόνου. Να μη γίνεται χρήση καταστροφέα. Οι μεγάλες τομές σε χονδρούς κλάδους, βραχίονες και τον κορμό, θα πρέπει να καλύπτονται άμεσα με βορδιγάλιο πάστα σε δύο στρώσεις. Η δεύτερη επάλειψη γίνεται αφού στεγνώσει η πρώτη, προκειμένου να καλυφθούν οι ρωγμές του υλικού της πρώτης στρώσης.
- Μείωση κατεργασίας του εδάφους (οργώματα, φρεζαρίσματα για την ενσωμάτωση λιπασμάτων και τη ζιζανιοκτονία), καθόσον το ριζικό σύστημα της ελιάς είναι αρκετά επιφανειακό και υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας πληγών στις ρίζες από τις οποίες εισέρχεται ο μύκητας.
- Άρδευση με σταγόνες και αποφυγή ποτίσματος με κατάκλιση και αυλάκια.
- Ορθολογική χρήση λιπασμάτων και ιδιαίτερα αζώτου.
- Καταστροφή των ζιζανίων.
- Χρησιμοποίηση υγιών δενδρυλλίων για την εγκατάσταση ενός ελαιώνα.
- Αποφυγή φυτέματος εκεί όπου προηγήθηκε καλλιέργεια ευπαθών στην ασθένεια φυτών (πατάτα, ντομάτα, βαμβάκι κ.ά.).
- Αποφυγή συγκαλλιέργειας ή γειτνίασης με ευπαθή στην ασθένεια φυτά,
- Φύτευση ποικιλιών που εμφανίζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, όπως η Κορωνέικη.
- Εφαρμογή ηλιοαπολύμανσης σε εγκαταστημένους ελαιώνες.
Πηγή: www.ypaithros.gr