Ο ελληνογάλλος Διονύσιος Βούρβαχης (Denis Bourbaki) ήταν αξιωματικός του γαλλικού στρατού που πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση κι έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη Μάχη του Καματερού (27 Ιανουαρίου 1827).
Ο Διονύσιος Βούρβαχης γεννήθηκε το 1787 στην Κεφαλονιά από οικογένεια με απώτερη πολωνική καταγωγή. Ήταν γιος του ναυτικού Σωτηρίου Βούρβαχη που είχε προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον Μέγα Ναπολέοντα. Σε ανταπόδοση, ο Ναπολέων ανέλαβε την προστασία της οικογένειάς του, όταν ο Σωτήριος Βούρβαχης πέθανε το 1806.
Στην υπηρεσία του Μεγάλου Ναπολέοντα
Ο Διονύσιος Βούρβαχης αποφοίτησε το 1804 από τη στρατιωτική σχολή Σεν Σιρ που είχε ιδρύσει ο Ναπολέων δύο χρόνια νωρίτερα στο Φοντενεμπλό. Πήρε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά την τελευταία περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων και τοποθετήθηκε υπασπιστής του διορισμένου από τον Ναπολέοντα βασιλιά της Ισπανίας Ιωσήφ Βοναπάρτη. Μετά, όμως, την εξορία του αυτοκράτορα στη Νήσο Έλβα, παραιτήθηκε από τον στρατό, επειδή δεν θέλησε να υπηρετήσει τους μοναρχικούς.
Μετά την επάνοδο του Ναπολέοντα στη Γαλλία (1815), ο Βούρβαχης ανέλαβε πάλι στρατιωτική υπηρεσία με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Ύστερα όμως από το Βατερλό και την παλινόρθωση των Βουρβόνων παραιτήθηκε για δεύτερη φορά. Αφού παρέμεινε για σύντομο χρονικό διάστημα στην Ισπανία, εγκαταστάθηκε στη γαλλική πόλη Πο στα Πυρηναία.
Η συνδρομή του στην Ελληνική Επανάσταση
Με την έναρξη της Επανάστασης του 1821 ο Βούρβαχης ήρθε σε επαφή με τους φιλελληνικούς κύκλους του Παρισιού και το 1825 αναμίχθηκε στην προσπάθεια για την άνοδο του δούκα της Ορλεάνης στον ελληνικό θρόνο. Τον επόμενο χρόνο στάλθηκε από το Γαλλικό Κομιτάτο στο Ναύπλιο επικεφαλής Γάλλων εθελοντών φιλελλήνων τάχθηκε υπό τις διαταγές του Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Με δική του δαπάνη, εξαιτίας της αντίδρασης της αγγλόφιλης προσωρινής κυβέρνησης της Ελλάδας, οργάνωσε στρατιωτικό σώμα από περίπου 80 άντρες, κυρίως από τα Επτάνησα. Μαζί με τα στρατιωτικά σώματα του Βάσου Μαυροβουνιώτη και του Πανούτσου Νοταρά, τον Ιανουάριο του 1827 ο Βούρβαχης έφθασε στην Αττική με σκοπό να βοηθήσει τους Έλληνες της Ακρόπολης, που πολιορκούσε ο Κιουταχής.
Το μαρτυρικό τέλος του
Παρά τη γνώμη των άλλων αρχηγών του ελληνικού στρατοπέδου, ο Διονύσιος Βούρβαχης επέμενε σε μάχες εκ παρατάξεως και, σε σύγκρουση με το τουρκικό ιππικό στις 27 Ιανουαρίου 1827 στο Καματερό, το σώμα του αποδεκατίστηκε, ενώ ο ίδιος με τέσσερις φιλέλληνες πιάστηκαν αιχμάλωτοι.
Έγινε προσπάθεια εξαγοράς του, και – κατά τον Έϊδεκ – γαλλικό πολεμικό ήρθε στον Πειραιά για το σκοπό αυτό. Αλλά ο Κιουταχής περισσότερο από τα λύτρα, θεώρησε πως έπρεπε να στείλει δείγματα της νίκης του στο σουλτάνο, γιατί αρκετές ήττες είχαν υποστεί τα στρατεύματά του από τον Καραϊσκάκη.
Έκοψε λοιπόν τα κεφάλια του Βούρβαχη και των φιλελλήνων και μαζί με τα κράνη τους και τις στολές τους τα έστειλε στη Κωνσταντινούπολη. Έστειλε ακόμα και άσπρο ψωμί με αμερικάνικο αλεύρι ζυμωμένο, και μακαρόνια που βρήκε στα σακκίδια, που έμειναν στον τόπο της μάχης, για να δείξει στο σουλτάνο πως νίκησε ξένους στρατιωτικούς.
Πηγή: www.sansimera.gr