Ο Δημήτρης Χριστοδούλου ήταν ένας από τους παραγωγικότερους μεταπολεμικούς λογοτέχνες, με 30 ποιητικές συλλογές, 15 μυθιστορήματα και 14 θεατρικά έργα. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα για τους στίχους του που μελοποιήθηκαν από σημαντικούς έλληνες συνθέτες και αποτύπωσαν τους καημούς και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα και πάνω απ’ όλα ποιητή.
Ο Δημήτρης Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, ενώ κατά τη διάρκεια της εφηβείας του γνώρισε την αγριότητα της Κατοχής. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και εκτοπίστηκε από τους Άγγλους στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα της Αιγύπτου.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ξεκίνησε σπουδές υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πολιτικής επιστήμης στην τότε Πάντειο Σχολή (νυν Πάντειο Πανεπιστήμιο). Παράλληλα, εργαζόταν ως υπάλληλος στη ΔΕΗ.
Στα ελληνικά γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ποιητική συλλογή «Νυχτοφύλακες». Ακολούθησαν 29 ακόμη ποιητικές συλλογές, ανάμεσα στις οποίες οι πιο χαρακτηριστικές είναι τα «Μικρά Λυρικά» (1966), «Αιχμές» (1967) και «Της εξορίας» (1974). Η τελευταία του συλλογή «Σιωπές» εκδόθηκε λίγους μήνες πριν από το θάνατό του.
Το 1955 πρωτοπάτησε το θεατρικό σανίδι με τον Όμιλο Αρχαίας Τραγωδίας, ενώ έπαιξε ακόμη στους θιάσους του Δημήτρη Μυράτ και του Δημήτρη Χορν. Το 1957 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο με τίτλο «Αίγισθος» και ακολούθησαν άλλα 13, τα περισσότερα από τα οποία παίχτηκαν από διάφορους θιάσους. Απ’ αυτά αναφέρουμε «Το ψέμα του Ιάσονα» (1959), «Τα όπλα του Αχιλλέα» (1964) και «Γωνιά, ποτάμι και γέφυρα» (1970).
Το 1976 παρουσίασε «Το Γούπατο», το πρώτο του μυθιστόρημα, για να ακολουθήσουν άλλα 14, μεταξύ των οποίων «Το Σαράβαλο» (1977), «Το Πατάρι»
(1978), «Το Ατελιέ» (1979) και «Η ώρα των πριγκήπων» (1990). Έγραψε ακόμη διηγήματα κι εκανε μεταφράσεις από τα Γαλλικά, τα Αγγλικά, τα Ιταλικά και τα Γερμανικά.
Ευρύτερα γνωστός έγινε με τους στίχους του που μελοποίησαν κορυφαίοι έλληνες συνθέτες. Οι πρώτοι απ’ αυτούς μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 («Βράχο βράχο τον καημό μου», «Γωνιά, γωνιά», «Είναι μεγάλος ο καημός», «Βραδυάζει», «Κουράστηκα να σε κρατώ»). Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γιώργο Ζαμπέτα («Κοντά στα ξημερώματα», «Δεν έχει δρόμο να διαβώ», «Τι να φταίει», «Χωρισμός»), με τον Γιάννη Μαρκόπουλο («Θησέας»), με τον Σταύρο Ξαρχάκο («Ωραίος που είσαι αυγερινέ»), με τον Μάνο Λοΐζο (οι στίχοι ολόκληρου του δίσκου «Καλημέρα ήλιε», όπου και το ομώνυμο τραγούδι που ακουγόταν για πολλά χρόνια στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ), με τον Μίμη Πλέσσα («Είμαι Μικρός Και Σ’ Αγαπώ», «Κράτα Το Φιλί», «Έλα Και Πάρε Ότι Θες», «Μάζεψε Τα Παραγάδια», «Κοριτσάκι-Κοριτσάκι», «Τα Φιλιά»), με τον Ζορζ Μουστακί («Μεσόγειος», «Μοναξιά», «Μέτοικος»), τον Λίνο Κόκοτο (στον δίσκο «Τα αντιπολεμικά»), τον Νίκο Μαμαγκάκη («Αγάπη») και τον Χρήστο Λεοντή («Στου γιαλού την άκρη»).
Ο Δημήτρης Χριστοδούλου πέθανε στις 5 Μαρτίου 1991, σε ηλικία 67 ετών. Νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας, καθώς έπασχε από μυελοσκλήρυνση, μία σπάνια μορφή καρκίνου του μυελού των οστών.
Πηγή: www.sansimera.gr