Ο,τι έχει σχέση με το φαγητό, η αλήθεια είναι ότι είναι μεγάλη πρόκληση γιατί στο φαγητό όλοι έχουν άποψη, εμπειρία, γνώμη. Ομως όταν είσαι ο Γιάννης Αποστολόπουλος του «Kitsios Group» δημιουργείς τις προκλήσεις και ψάχνεις την επόμενη. Ο γεννημένος στο Μανχάταν αλλά μεγαλωμένος στην Κορώνη Μεσσηνίας μπορεί να άφησε στην άκρη τα… χρηματιστηριακά, τα οποία και σπούδασε στην Αμερική, αλλά ασχολήθηκε με αυτό που είχε στο αίμα του, στο DNA του, την εστίαση. Μία εστίαση που ήταν και το πεπρωμένο του. Το μαγαζί του πατέρα του στην Κορώνη όπου έκανε τα πρώτα του βήματα, αλλά και το μαγαζί του μέλλοντα πεθερού του στην Αμερική, έδειχναν ότι θα ακολουθήσει το δρόμο. Οπερ και εγένετο.
Ο κ. Αποστολόπουλος όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην εστίαση έχει τις δικές του αξίες, τις δικές του αρχές, τα δικά του «πρέπει». «Συνέπεια, ήθος, άψογο σέρβις είναι αδιαπραγμάτευτα στο ‘Kitsios Group’», μάς λέει ο ίδιος, που θέλει ο πελάτης των εστιατορίων του «να αισθάνεται σαν το σπίτι του. Κι αυτό έχει να κάνει με τη συμπεριφορά μας, με αυτά που προσφέρουμε αν ζητήσει κάτι διαφορετικό. Προσπαθούμε να καλύψουμε τον πελάτη στο έπακρο ώστε να μην φύγει δυσαρεστημένος ή να έχει κάποιο αρνητικό σχόλιο».
Το «αρνητικό σχόλιο» ο κ. Αποστολόπουλος δεν το είπε τυχαία. Είναι από τους ελάχιστους του… είδους που όχι απλά κοιτάει τις αξιολογήσεις των πελατών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά απαντάει και δίνει «μεγάλη έμφαση στις απαντήσεις στα social media», γιατί «οι πελάτες πρέπει να βλέπουν και αυτοί ότι υπάρχει ενδιαφέρον αλλά και αναγνώριση από την πλευρά της επιχείρησης και όχι απλά ότι έρχεται μόνο για να του πάρεις τα χρήματα και μετά δεν τον υπολογίζεις».
Με λίγα λόγια ο κ. Αποστολόπουλος και το «Kitsios Group» δεν βλέπουν πελάτες που μπαίνουν μέσα στα εστιατόριά τους αλλά φίλους, γνωστούς. «Σε όλα τα καταστήματα, στο 90%, οι εργαζόμενοι είναι άτομα που είναι μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια, για να βλέπει ο πελάτης ότι γίνονται αλλαγές και να υπάρχει μια σχέση όχι μόνο επαγγελματική αλλά και σε ένα πιο φιλικό επίπεδο», όπως λέει χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα προσπαθούν να τους κάνουν «να αισθανθούν όσο το δυνατόν καλύτερα και να καλύψουμε όλες τους τις ανάγκες όσο είναι δυνατόν».
«Συνέπεια, ήθος, άψογο σέρβις, φιλικό και οικείο περιβάλλον» είναι αδιαπραγμάτευτα στα εστιατόρια του «Kitsios Group», με τον κ. Αποστολόπουλο να ψάχνει… άκρη να συνεχίσει επιχειρηματικά και «στην Ελλάδα την οποία λατρεύω». Και ποιος ξέρει, μπορεί ο Γιάννης Αποστολόπουλος, να το πετύχει και να ανοίξει στην Ελλάδα ένα εστιατόριο σαν το αγαπημένο του «El Dorado ΙΙΙ» που ηγείται ο ίδιος στο Scarsdale.
– Κύριε Αποστολόπουλε μιλήστε μας για εσάς. Πού γεννηθήκατε, πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στο Μανχάταν αλλά μεγάλωσα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Κορώνη Μεσσηνίας.
– Κρατάτε επαφές με Ελλάδα; Οι γονείς σας είναι από την Ελλάδα;
Ναι, έχω πολύ στενές επαφές. Οι γονείς και οι δυο από Ελλάδα, ο μπαμπάς από Καλαμάτα και η μητέρα μου από Θεσσαλονίκη.
– Και πώς συναντηθήκανε;
Συναντηθήκανε όταν η μαμά μου σπούδαζε στην Αθήνα τη δεκαετία του 1970. Η σπιτονοικοκυρά -που της νοίκιαζε το σπίτι- είχε καταγωγή από το χωριό του πατέρα μου, ήξερε τον πατέρα μου και τον είχε σαν παιδί της. Το αποτέλεσμα ήταν η κ. Αντωνία να τους φέρει σε επαφή, να κάνει αυτό που λέμε «προξενιό». Ενημέρωσε τον πατέρα μου ότι έχει μια καλή κοπέλα που σπουδάζει, η μητέρα μου έμενε με τον αδερφό της -ο οποίος μετέπειτα έγινε αξιωματικός στην αστυνομία-, και τον έφερε άρον – άρον από την Αμερική για να τον γνωρίσει. Και τελικά ήρθε, την γνώρισε και την πήρε μαζί του στην Αμερική. Και έτσι η μητέρα μου άφησε και τις σπουδές.
– Και πώς επιστρέψατε και μεγαλώσατε στην Ελλάδα;
Δεν της άρεσε της μητέρας μου στην Αμερική. Μετά από 5 χρόνια επιστρέψαμε, οικογενειακώς, στην Ελλάδα. Ο πατέρας μου συνέχισε να διατηρεί επαφές με την Αμερική γιατί είχε τις επιχειρήσεις εδώ, μέχρι το 1986 που τα πούλησε όλα -και το σπίτι- και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και εστιατόρια. Τις επιχειρήσεις τις έχει μέχρι σήμερα, ως συνταξιούχος βέβαια, αλλά ακόμα ασχολείται.
– Εσείς πώς αποφασίσατε να επιστρέψετε στην Αμερική;
Στην Αμερική επέστρεψα για σπουδές. Ενώ σπούδαζα εργαζόμουν ως φοιτητής σε ένα από τα καταστήματα του μέλλοντα πεθερού μου. Και εκεί έτυχε να γνωριστούμε καλύτερα. Να γνωρίσω την κόρη του και μέλλουσα γυναίκα μου και κάπως έτσι έμεινα μόνιμα στην Αμερική.
– To «Kitsios Group» είναι του πεθερού σας και το διαχειρίζεστε εσείς;
Είναι μαζί και ο κουνιάδος μου. Στην αρχή το διαχειριζόμουν εγώ με τον πεθερό μου αλλά όταν απεβίωσε ανέλαβαν και τα παιδιά.
– Οπότε ήταν στο DNA σας η ενασχόληση με τα εστιατόρια…
Ναι. Στο πρώτο μαγαζί που έκανε ο πατέρας μου το 1989 στην Κορώνη -και από εκεί ουσιαστικά ξεκίνησα- πλένοντας πιάτα, κάνοντας τον σερβιτόρο κ.λπ. Και ο μπαμπάς μια ζωή σε αυτό το επάγγελμα.
– Υπάρχουν 5 εστιατόρια στο «Kitsos Group». Βάλτε μας σε μια σειρά ποιο άνοιξε πρώτο και σε ποιο έχετε αδυναμία.
Το πρώτο μαγαζί ήταν το «El Dorado» στο Elmsford το οποίο ο πεθερός μου το αγόρασε το 1984. Αυτό ήταν η αρχή. Υπήρχαν και άλλα καταστήματα αλλά με την πάροδο του χρόνου ή πουλήθηκαν ή έκλεισαν.
Το δεύτερο κατά σειρά είναι το «El Dorado ΙΙΙ» το οποίο διαχειρίζομαι εγώ και είναι η βάση μου – το αγαπημένο μου μαγαζί.
Το τρίτο κατά σειρά είναι το «DD’S Diner» το οποίο είναι στο Ossining Νέας Υόρκης, το τέταρτο το «Woodbury Diner» στο Central Valley και το πέμπτο το «Mont Olympos Diner» στο Yonkers το οποίο αγοράστηκε πριν 4 χρόνια.
– Για να φτάσει το «Kitsos Group» να έχει 5 εστιατόρια κάτι γίνεται σωστά. Ποιες είναι οι αξίες που δεν διαπραγματεύεστε στα καταστήματά σας;
Η συνέπεια όσον αφορά την εργασία, το ήθος αυτών που εργάζονται και το άψογο σέρβις στον πελάτη. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα.
– Τι είναι αυτό που προσφέρετε στον πελάτη ώστε να σας προτιμήσει ξανά;
Το γεγονός ότι θέλουμε να αισθάνεται σαν το σπίτι του. Το οποίο έχει να κάνει με τη συμπεριφορά μας, με αυτά που προσφέρουμε αν ζητήσει κάτι διαφορετικό. Προσπαθούμε να καλύψουμε τον πελάτη στο έπακρο ώστε να μην φύγει δυσαρεστημένος ή να έχει κάποιο αρνητικό σχόλιο.
– Βλέπω ότι απαντάτε και στις αξιολογήσεις που γίνονται στο διαδίκτυο;
Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο γιατί πρέπει να υπάρχει μια γραμμή επικοινωνίας με τους πελάτες έτσι ώστε να βλέπουν και αυτοί ότι υπάρχει ενδιαφέρον αλλά και αναγνώριση από την πλευρά της επιχείρησης και όχι απλά ότι έρχεται μόνο για να του πάρεις τα χρήματα και μετά δεν τον υπολογίζεις. Γι’ αυτόν τον λόγο δίνουμε μεγάλη έμφαση και στις απαντήσεις στα social media.
– Λαμβάνεται υπόψη σας και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά σχόλια;
Ναι, τα πάντα.
– Τι θέλετε όταν φεύγει ο πελάτης από τα καταστήματά σας να λένε για εσάς; Το έχετε καταφέρει;
Θεωρώ ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό το έχουμε καταφέρει. Δυο βασικοί λόγοι. Ο ένας είναι το προσωπικό σε όλα τα καταστήματα, κατά 90%, είναι άτομα που είναι μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια, πράγμα που το βλέπει και ο ίδιος ο πελάτης, δηλαδή δεν βλέπει αλλαγές, δεν βλέπει διαφορετικά πρόσωπα κάθε μήνα και θεωρώ ότι αυτό έχει συνεισφέρει στο να μπορούμε να έχουμε μόνιμους πελάτες και να υπάρχει μια σχέση αν θέλεις όχι μόνο επαγγελματική αλλά και σε ένα πιο φιλικό επίπεδο. Βοηθάει να έχουμε φιλικές σχέσεις με τον πελάτη. Να γνωρίζουν το όνομά σου, να ξέρουν το προσωπικό.
Και δεύτερον, προσπαθούμε να τους κάνουμε να αισθανθούν όσο το δυνατόν καλύτερα και να καλύψουμε όλες τους τις ανάγκες όσο είναι δυνατόν.
– Κοιτώντας το μενού σας βλέπουμε ότι έχετε μια μεγάλη ποικιλία. Προσπαθείτε να καλύψετε όλες τις προτιμήσεις;
Το diner είναι γενικά ένα είδος εστιατορίου το οποίο κατά τη γνώμη μου απευθύνεται στον μέσο Αμερικανό που ψάχνει να βρει μια ποικιλία φαγητών σε μια επιχείρηση και να κάνει συνδυασμούς χωρίς να χρειάζεται να πάει κάπου αλλού. Πιστεύω ότι το έχουμε καταφέρει αυτό σε ένα μεγάλο ποσοστό έχοντας «παντρέψει» μενού από διαφορετικές κουλτούρες, μεσογειακή, αμερικανική, ελληνική, και έχουμε πολλούς πελάτες που θαυμάζουν τα ελληνικά φαγητά μας. Μπορώ να πω ότι και γι’ αυτό δεν επισκέπτονται ένα καθαυτού ελληνικό εστιατόριο πάρα θα έρθουν σε ένα diner να φάνε τη σπανακόπιτα ή τον μουσακά ή τον γύρο. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι τα diner ικανοποιούν περισσότερο τον πελάτη.
– Οι Ελληνες πελάτες θεωρούνται από τους καλοφαγάδες όπως στην Ελλάδα;
Οχι, ο Ελληνας δεν είναι. Οσον αφορά τα diner θα έρθει για το τυπικό του, το πρωινό, το μπέργκερ αλλά μέχρι εκεί. Διαφοροποιείται όσον αφορά τα diners. Στα diner είναι λίγο πιο λιτό το μενού που θα το προτιμήσουν σε σχέση με το να πάνε σε ένα ελληνικό εστιατόριο.
– Πείτε μας λίγο τα σχέδιά σας για το μέλλον. Και σαν άνθρωπος αλλά και σαν επιχειρηματίας.
Σαν άνθρωπος ευελπιστώ να έχουμε υγεία και αν μπορούσα κάποια στιγμή να αποσυρθώ λίγο πιο νωρίς από την προκαθορισμένη ηλικία συνταξιοδότησης έτσι ώστε να μπορέσω να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, με φίλους και συγγενείς. Να επισκεφθώ και την Ελλάδα την οποία λατρεύω.
Επιχειρηματικά δεν σκέφτομαι κάτι για το προσεχές μέλλον επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν. Εχουν αρχίσει και δυσκολεύουν ιδιαίτερα στον τομέα της εστίασης. Και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι το εργατικό. Είναι κάτι που θα το σκεφτόταν ο καθένας πολύ σοβαρά πριν κάνει το οποιοδήποτε βήμα.
– Θα σκεφτόσασταν να συνεχίσετε επιχειρηματικά στην Ελλάδα;
Ναι, θα με ενδιέφερε και είναι κάτι που ήδη το ψάχνω.
– Τα παιδιά σας θα θέλατε να ακολουθήσουν τα δικά σας βήματα;
Όχι, γιατί οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικότερες για να βρίσκεται κάποιος στον τομέα της εστίασης. Εγώ το αγάπησα από τα φοιτητικά μου χρόνια και γι’ αυτό δεν ακολούθησα το αντικείμενο που σπούδασα – Finance, χρηματιστηριακά. Ηξερα από μικρό παιδί όμως ότι θα ασχοληθώ με την εστίαση. Βλέποντας όμως τώρα πώς εξελίσσονται τα πράγματα δεν θα ήθελα να ασχοληθούν τα παιδιά μου γιατί οι καταστάσεις πλέον δεν είναι όπως παλαιότερα.
– Οι σπουδές σας εφόσον ήταν στον οικονομικό τομέα συνέβαλλαν στην επιχείρησή σας;
Ναι, σίγουρα. Αλλά όταν αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο είχαν έρθει εταιρείες από τον τραπεζικό τομέα για συνέντευξη, αλλά στο τέλος προτίμησα την εστίαση. Σίγουρα όμως βοήθησε.
– Υπάρχουν σχέσεις με τους άλλους ομογενείς επιχειρηματίες;
Ναι, αλλά θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στον εαυτό μου αλλά για το γενικότερο σύνολο.
Θα αναφερθώ γενικότερα στην Ομογένεια. Να υπ0ήρχε μια δυνατή, μεγαλύτερη ένωση μεταξύ των ομογενών και στον τομέα των επιχειρήσεων αλλά και των ανθρωπίνων σχέσεων γιατί θεωρώ ότι είναι η ασπίδα του μέλλοντος για την κουλτούρα μας και για την κληρονομιά μας. Και κατά την γνώμη μου αυτό δεν επιτυγχάνεται στο μέγιστο.
Πηγή: www.ekirikas.com