Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ΑΕΚ που κόντρα σ’ όλους και κόντρα σ’ όλα, πήρε στην Τούμπα μια νίκη ποδοσφαιρικά δίκαια και παλικαρίσια, που την άξιζε για χίλιους λογους
Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, το παιχνίδι της Τούμπας ήταν για την ΑΕΚ, όπως και για τον ΠΑΟΚ, «χάνεις, βγαίνεις από το κυνήγι του πρωταθλήματος». Ναι, όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο, αλλά μιλώντας για την ΑΕΚ, αν έμενε την δεδομένη χρονική στιγμή, επτά βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, τρεις πίσω από τον Παναθηναϊκό και έχοντας χάσει το τρίτο φετινό εκτός έδρας ματς με χαρακτηριστικά ντέρμπι, θα είχε μπει σ’ έναν δρόμο δίχως γυρισμό.
)
Ο Ηλιόπουλος κατέβηκε στα αποδυτήρια της Τούμπας, πήγε κατευθείαν στο Αλμέιδα και μετά οι δυο τους έγιναν ένα κουβάρι με τους ποδοσφαιριστές και ανακοινώθηκε πριμ νίκης
Μέχρι και την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, δηλαδή λιγότερο από 48 ώρες πριν από το ματς της Τούμπας με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ολόκληρος ο οργανισμός της ΑΕΚ ήταν απασχολημένος με την αποτυχία στην μεταγραφή αριστερού μπακ. Όχι αδίκως, καθώς ήταν μια υπόθεση μπερδεμένη, με κενά λογικής και στο τέλος της μέρας, η ομάδα είχε βρεθεί να κλείσει την χειμερινή μεταγραφική περίοδο, χωρίς να κάνει την μοναδική κίνηση που είχε βάλει στον σχεδιασμό της. Όχι απλή υπόθεση, για μια ομάδα με ροπή και στην εσωστρέφεια, ίσως και στην υπερβολή ως προς τις αντιδράσεις. Πάντως και αγωνιστικά καθαρά, ο ΠΑΟΚ τον… Χατζισαφί σημάδεψε στο δεύτερο ημίχρονο μπας και βρει τρύπα να ισοφαρίσει.
Από το Σάββατο το μεσημέρι και μετά, δηλαδή κάτι παραπάνω από 24 ώρες πριν από την σέντρα του παιχνιδιού στην Τούμπα, πάλι ολόκληρος ο οργανισμός της ΑΕΚ, άρχισε να ασχολείται με επικείμενη πώληση του Γκαρσία, σε χρόνο που η κλειστή μεταγραφική αγορά στην Ελλάδα δεν επιτρέπει αντικατάσταση. Από μόνη της αυτή έτσι κι αλλιώς είναι μια σημαντική ιστορία, γιατί πρόκειται για έναν πολύ κομβικό για την ΑΕΚ παίκτη. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που πριν την τελευταία προπόνηση για το ματς στην Τούμπα, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αυτός ο παίκτης πήγε στον προπονητή και του ζήτησε να εξαιρεθεί. Από την προπόνηση, από την αποστολή, απ’ όλα.
Για να είμαστε όλοι καθαροί, μ’ αυτά που έγιναν μέχρι και την Παρασκευή με το θέμα του αριστερού μπακ αλλά και όσα συνέβησαν με το θέμα της επικείμενης πώλησης του Γκαρσία από το Σάββατο το μεσημέρι και μετά, όλοι ξέραμε πως σε στραβό αποτέλεσμα στην Τούμπα, η ΑΕΚ θα ήταν ένα καζάνι που θα έβραζε. Που μπορεί να έσκαγε κιόλας. Το ήξεραν και το αντιλαμβανόντουσαν όλοι αυτό. Όλοι Και ο Αλμέιδα και οι παίκτες του και όλοι μέσα στην ομάδα. Σίγουρα μ’ αυτό στην άκρη του μυαλού τους, μπήκαν να παίξουν το ματς στην Τούμπα. Και ας ήταν το κλίμα στο ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη, πιο καλό από κάθε άλλη φορά φέτος.
Η ΑΕΚ μπήκε σ’ αυτό το ματς με χαρακτήρα τελικού, με τον καιρό ήδη να της φυσάει κόντρα. Πολύ κόντρα. Χωρίς μεταγραφή αριστερού μπακ και χωρίς τον Γκαρσία. Με υποχρέωση του Αλμέιδα να προσαρμόσει το παιχνίδι της ΑΕΚ χωρίς τον Λιβάι στην κορυφή της επίθεσης. Έπρεπε να το κάνει μέσα σ’ ένα βράδυ, σε μια ομάδα που επί 2,5 χρόνια έχει μάθει να παίζει με τον Γκαρσία μπροστά. Και τώρα έπρεπε να παίξει σε εκτός έδρας παιχνίδι με χαρακτηριστικά ντέρμπι, με τον εντελώς άλλο φορ που λέγεται Πιερό, στην κορυφή της επίθεσης. Χωρίς να το έχει δουλέψει παραπάνω από 1,5 ώρες στην τελευταία προπόνηση στα Σπάτα.
Μπήκε φορτωμένη με τα δικά της ζητήματα, σ’ ένα παιχνίδι που ήταν τελικός και βρήκε έναν διαιτητή σαν τον Τσβάιερ. Οι παίκτες της ΑΕΚ τότε ήταν μωρά παιδιά, ίσως και αγέννητοι και ο Αλμέιδα έπαιζε ακόμα μπάλα σε τοπ επίπεδο και δεν έβλεπε μπάλα, αλλά ο Γερμανός ήταν βγαλμένος από βραδιά Δημητρόπουλου με Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τέτοια διαιτησία. Είναι αδιανόητο πως το VAR τον φωνάζει στην αγκωνιά του αμυντικού του ΠΑΟΚ στον Πιερό μέσα στην περιοχή, βλέπει την φάση και δείχνει παίζεται. Θα μου πείτε, ακριβώς το ίδιο είχε κάνει και στον τελικό κυπέλλου του 2019, όταν και πάλι τον είχε φωνάξει το VAR για το χέρι του Κάνιας.
Όπως και είναι αδιανόητο το πως δεν έβγαλε δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Ότο, όταν κλώτσησε στην μέση τον Χατζισαφί. Ειδικά από την στιγμή που σε παίκτες της ΑΕΚ έδειχνε ο Γερμανός κίτρινη κάρτα, ακόμα και αν τον κοιτούσαν στραβά. Οκτώ τον αριθμό. Σχεδόν μια ολόκληρη ενδεκάδα. Για… αδικήματα όπως σπρώξιμο του Πιερό ενώ πρώτα τον έχει κτυπήσει ο αντίπαλος ή για καθυστέρηση στον Ρότα να εκτελέσει ένα πλάγιο στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Αφήστε που ακόμα δεν έχουμε δει, ούτε θα δούμε πλέον και ποτέ, αν υπήρχε χέρι σε κοντρόλ του Τάισον, πριν από το γκολ του ΠΑΟΚ.
Η ουσία είναι πως σ’ ένα τέτοιο ματς, όπως ήταν η ΑΕΚ με τα δικά της, βρήκε και έναν Τσβάιερ που σε κάθε σφύριγμα θα μπορούσε να το κάνει μπουρλότο. Παρόλα αυτά η ΑΕΚ αυτό το παιχνίδι το πήρε. Δεν το «έκλεψε» μ’ ένα γκολ στις καθυστερήσεις. Το πήρε διότι στα σημεία του ματς που ήταν καλύτερη, ήταν απείρως καλύτερη και στα υπόλοιπα η διαχείριση που έκανε ήταν αυτή που έπρεπε. Εξαίρεση ένα διάστημα μετά το γκολ που πέτυχε. Το πήρε γιατί δικαιούταν να το πάρει. Διότι στο πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να είχε τελειώσει την υπόθεση μ’ ένα 2-0 ή και παραπάνω.
Το πήρε αυτό το ματς γιατί έχει παίκτες σαν τον Λαμέλα, που μπορούν να βάλουν αυτή την γκολάρα που έβαλε ο Αργεντινός. Γι αυτό τον θέλει ο Αλμέιδα αυτόν τον παίκτη στην ενδεκάδα και μόλις έβαλε το γκολ του έκανε νεύμα «εσύ, εσύ, τέτοια βάζεις». Γιατί είναι ένας ποδοσφαιριστής ο Λαμέλα, που μπορεί να κάνει αυτό που λίγοι παίκτες είναι ικανοί. Το ίδιο χάρισμα έχει και ο Μαρσιάλ και γι αυτόν τον θέλει στην ενδεκάδα. Και Γάλλος άλλωστε, πάρε – βάλε έδωσε στον Σιμάνσκι, αλλά εκείνος την έστειλε πάνω στον Κοτάρσκι. Όσο και αν κάποιοι αφελώς λένε για αργούς και… περιπατητές, ο Αλμέιδα ξέρει καλά τι μπορούν να βγάλουν από το καπέλο τους παίκτες όπως ο Λαμέλα και ο Μαρσιάλ.
Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το ματς, γιατί μπήκε πολύ διαβασμένη μέσα στο γήπεδο αλλά και πολύ έτοιμη για να απορροφήσει το aggressive παιχνίδι του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα. Το πήρε αυτό το παιχνίδι, διότι και πάλι η τριάδα στην μεσαία γραμμή, με Γιόνσον, Περέιρα και Πινέδα, έκαναν πολλή και κυρίως πολύτιμη δουλειά. Ειδικά ο Περέιρα που αποδεικνύεται πως η εμπειρία του στην διαχείριση καταστάσεων σε ντέρμπι, είναι πολύτιμη. Αρκεί να έχει δίπλα του τον Πινέδα.
Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το παιχνίδι γιατί ο Στρακόσια, που έχει παίξει βασικός στην Λάτσιο και μεταγραφή στην Μπρέντφορντ, είναι ένας τερματοφύλακας που μπορεί να κρατήσει μια ομάδα όρθια στα δύσκολα. Έχει δυο σημαντικές αποκρούσεις στις δυο μοναδικές καλές ευκαιρίες του ΠΑΟΚ πλην του γκολ του, αλλά αυτό που κάνει στις καθυστερήσεις είναι όλα τα λεφτά. Και τελικά είναι μεγάλη υπόθεση για την ΑΕΚ να τον έχει δίδυμο μ’ έναν επίσης σπουδαίο τερματοφύλακα όπως ο Μπρινιόλι. Που παρεμπιπτόντως πανηγύρισε και στην Τούμπα σαν τρελός και πρώτος αγκαλιά με τον Στρακόσια τη νίκη, δείχνοντας τι κλίμα υπάρχει μεταξύ τους.
Γενικώς το κλίμα που υπάρχει μέσα στην ΑΕΚ, φάνηκε μόλις τελείωσε το ματς. Ίσως και είναι ένας βασικός λόγος που το πήρε. Ο Αλμέιδα τους συγκέντρωση όλους στο κέντρο του γηπέδου και έγινε ένα κουβάρι με τους παίκτες και μετά στα αποδυτήρια σ’ αυτό το κουβάρι προστέθηκε και ο Ηλιόπουλος. Και ο Αργεντινός έλεγε και ξαναέλεγε πως αν είμαστε ενωμένοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Ούτε τους πολλούς κόντρα ανέμους, θα πρόσθετα. Αυτό πέτυχε να φωνάξει στην Τούμπα η ΑΕΚ. Και τώρα πρέπει να πατήσει πάνω σ’ αυτό. Να πετάξει την εσωστρέφεια και αξιοποιήσει την ηρεμία που επίσης κέρδισε στην Θεσσαλονίκη και να βγάλει μπροστά όλα όσα μπορεί να πετύχει συγκεντρωμένη και ενωμένη.
Πηγή: www.sportal.gr