Ο ενθρονιστήριος λόγος του Μητροπολίτη Ατλάντας Σεβαστιανού | ekirikas.com

ΒΟΣΤΩΝΗ. Στο δημοσίευμά μας για την ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Ατλάντας Σεβαστιανού συμπεριλάβαμε και δύο παραγράφους από τον ενθρονιστήριο λόγο του και σήμερα τον δημοσιεύουμε στην ολότητά του.

Ο ενθρονιστήριος λόγος είναι ο εξής:

«Αγαπητοί αδελφοί και Αδελφές εν Χριστώ,

Πλήρης χαράς, αλλά και συνεχόμενος από έντονη συγκίνηση, παρίσταμαι ενώπιόν σας σήμερα, έτοιμος να αναλάβω το υψηλό καθήκον της διοικήσεως και διαποιμάνσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Ατλάντας.

Στο θρόνο της Θεοσώστου Αυτής Μητροπόλεως, εξελέγην Χάριτι Θεού πρώτον κατόπιν της προτάσεως της Επαρχιακής Συνόδου Αμερικής, υπό τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Ελπιδοφόρον, και έπειτα υπό της εκλογής μου από την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της εν Κωνσταντινουπόλει Μητρός Εκκλησίας. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω τις άπειρες ευχαριστίες μου και την βαθειά ευγνωμοσύνη μου προς υμάς Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε, προς τον Παναγιώτατο Πατέρα και Αυθέντη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κ.κ. Βαρθολομαίο, προς τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, αλλά και προς τον κλήρο και τον λαό του Θεού, ο οποίος διά της προσευχής του με στήριξε και με στηρίζει. Προπαντός δε, δοξάζω τον Αγιο Θεό μας που αξίωσε εμένα τον ταπεινό εργάτη του Αμπελώνα Του να σταθώ προ του Μητροπολιτικού Θρόνου της Εκκλησίας, την οποία υπηρέτησα ως κληρικός επί δεκαετίες φιλοτίμως και φιλοπόνως.

Κοιτάζοντας τον κατάμεστο Καθεδρικό Ναό, βλέπω τον Τίμιο Πρεσβυτέριο, τον φιλόθεο λαό και διακρίνω πρόσωπα γνώριμα, προσφιλή και αγαπημένα. Με πολλούς από εσάς, αν όχι με τους περισσοτέρους, έχουμε μιλήσει, έχουμε ανταλλάξει ιδέες, έχουμε συνεργαστεί, ενίοτε έχουμε συμφωνήσει ή διαφωνήσει πάντως μαζί έχουμε εργαστεί και μοχθήσει στο Αμπέλι του Δεσπότη Χριστού.

Κάποιοι εξ υμών με γνωρίσατε ως ιερέα, άλλοι ως Επίσκοπο. Από του νυν, σας υπόσχομαι ότι ως Μητροπολίτης θα παραμείνω ο ίδιος ενθουσιώδης και πάντα πρόθυμος συμπαραστάτης σας στον αγώνα επ’ αγαθώ της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή είναι άλλωστε και η αποστολή της Εκκλησίας, να είναι Εκ-κλησία (‘εκ-καλώ’), δηλαδή πρόσκληση και συνάθροιση σε κοινωνία, μια κοινωνία αγάπης, ιάσεως (θεραπείας) και Θεώσεως. Καμία πρωτοβουλία του Επισκόπου δεν μπορεί να τελεσφορήσει χωρίς τον λαό, και κανένα έργο του λαού δεν μπορεί να καρποφορήσει χωρίς την ευλογία του Επισκόπου. Αυτό μας διδάσκει ο Αγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, όπως ο ίδιος το παρέλαβε από τους Αποστόλους και το κατέγραψε ως παρακαταθήκη στην Πρώτη Εκκλησία. Με αυτή την παρακαταθήκη, αλλά και με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος συμβούλεψε τους Θεσσαλονικείς γράφοντας: ‘Αρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι’ επιστολής ημών’ (Β΄ Θεσ. β΄, 15) θα ξεκινήσουμε αύριο κιόλας, από εκεί που σταμάτησε ο Προκάτοχός μου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πρώην Ατλάντας και προσφιλής μου Γέροντας, κ. Αλέξιος. Το όραμα, το έργο του, η ποιμαντική του μέριμνα και οι προσευχές του θα είναι το θεμέλιο και ο οδοδείκτης για τη Μητρόπολη αυτή.

Πολύς ο θερισμός που είναι μπροστά μας. Όμως, η δέηση και ελπίδα μας είναι πως ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός, ο Ιδρυτής της Εκκλησίας, Αυτός που μας εξηγόρασε εκ της δουλείας του εχθρού, θα μας αξιώνει πάντοτε να γινόμαστε μέρα με την ημέρα όλο και πιο άξιοι να ανταπεξέλθουμε στο έργο Του. Πολύ δε περισσότερο, παρά την αμαρτωλότητά μας, θα αυξήσει την διακονία μας, ώστε το Φως Του να λάμψει και σε ’κείνες τις γωνιές που παραμένουν ακόμα σκοτεινές. Δικό Του είναι το κάλεσμα: ‘Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών· ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν’ (Ματθ. ια΄, 28-30). Αυτό τούτο το κάλεσμα απευθύνουμε και εμείς οι ελάχιστοι, αυτή την εκ-κληση και πρόσκληση θα καταθέτει εφεξής η Μητρόπολη μας ως μαρτυρία στην πολύβουη, ετερόκλητη και πάνσπερμη πόλη και κοινωνία της Ατλάντας.

Αδελφοί και αδελφές μου εν Χριστώ Ιησού, ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι ένας δρόμος αγώνα και προσευχής. Σας καλώ να βαδίσουμε μαζί αυτόν τον δρόμο, με ελπίδα, με θάρρος και προπαντός με πίστη στον Τριάδικο Θεό που φωτίζει και αγιάζει ‘πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον’ (Ιω. α΄, 9).

Προσεύχομαι ότι παραστάτες μας στην πορεία και διακονία μας θα έχουμε τη Δέσποινα μας την Υπεραγία Θεοτόκο, της οποίας η χαριτόβρυτη εικόνα της Βηματάρισσας σκέπει την Μητρόπολή μας και τον Άγιο Αρχάγγελο και Παμμέγιστο Ταξιάρχη Μιχαήλ, ο οποίος εκ του παρεκκλησίου της Μητροπόλεως φρουρεί την Εκκλησία μας και τον πιστό Της λαό.

Σας ευχαριστώ όλους θερμά για την παρουσία σας και σας παρακαλώ να προσεύχεστε για την ελαχιστότητά μου!

Σας ασπάζομαι εν φιλήματι Αγίω»!