Το ρολόι του χρόνου πίσω γύρισε ο Πύρρος Δήμας σε συνέντευξη που παραχώρησε το απόγευμα της Κυριακής (09.03.2025) στην εκπομπή «Τετ α τετ» με τον Τάσο Τρύφωνος στην Κυπριακή τηλεόραση.
Ο Πύρρος Δήμας, που έχει «σηκώσει» την Ελλάδα ψηλά ως χρυσός Ολυμπιονίκης, θυμήθηκε τις ημέρες που ήρθε από την Αλβανία στην Ελλάδα χωρίς να ξεχνά και τις ρατσιστικές συμπεριφορές που βίωσε.
«Τότε, φαντάσου, στη Νέα Σμύρνη, που θυμάμαι εγώ, ξεκίνησαν να μπαίνουν οι πρώτες πόρτες ασφαλείας. Δεν υπήρχαν μέχρι τότε, μιλάμε για το ’91. Έμπαινα στο σούπερ μάρκετ, γυρνούσαν όλοι και έλεγαν “πρόσεξε τον αυτόν, έχε το νου σου”. Σίγουρα το είχαμε λίγο αυτό το “φρέσκο”. Με πείραζε πάρα πολύ. Θυμάμαι ότι έμπαινα στα λεωφορεία και κρατούσα και τα δύο χέρια, όχι με το ένα χέρι, για να μην φοβούνται τις τσέπες τους γιατί όλοι κοιτιόντουσαν μεταξύ τους να μην τους αρπάξω το πορτοφόλι» περιέγραψε ο Πύρρος Δήμας.
«Γίνονταν όμως, συνέβαινε, γιατί τότε είχαν ανοίξει τα σύνορα και οι φυλακές και είχαν έρθει εδώ πολλοί επικίνδυνοι άνθρωποι. Οπότε ήταν λογικό ο κόσμος να φοβάται και μαζί με τα ξερά καίγονταν και τα χλωρά, έτυχε να μας παίρνει η μπάλα όλους μας».
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Άρσης Βαρών περιέγραψε και το φευγιό προς την Ελλάδα από την Αλβανία: «Ήταν να φύγω αεροπορικώς, είχε ομίχλη, δεν πέταξα ποτέ με την Ολυμπιακή. Υποχρεώθηκα να πάρω τον γείτονα, που ήταν στον τρίτο όροφο, με τον οποίο φύγαμε στη 1 τη νύχτα με ταξί από τα Τίρανα. Πηγαίνοντας για το αεροδρόμιο, από το οποίο τελικά δεν έφυγα ποτέ, είχα κλείσει την τσάντα και φεύγοντας με το ταξί σκέφτηκα πως μπορώ να πάρω περισσότερα πράγματα γιατί είχα τον φόβο με το βάρος. Ε, στην τσάντα μπήκε και ο γάτος μου! Χώθηκε μέσα στα ρούχα μου, ναι».
«Μέχρι που πέρασε και το τελωνείο, δεν έβγαλε κιχ ο γάτος. Με περίμενε από εδώ άλλο ταξί, γιατί ο αδελφός μου είχε φύγει στις 15 Ιανουαρίου και γω είχα φύγει στις 7 Φεβρουαρίου. Τα δεύτερα γενέθλια μου. 13 Οκτωβρίου είναι τα γενέθλια μου και 7 Φεβρουαρίου είναι τα δεύτερα γενέθλια μου».
Οι δυσκολίες με το διαβατήριο
Στη συνέντευξη, μίλησε και τις τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να πάρει το διαβατήριο και να πάει στη Βαρκελώνη
«Ο πρώτος αγώνας ήταν στην Ουγγαρία, είχα βγει τρίτος. Ήξερα η ψυχολογία μου μέχρι τότε ήταν “θα παίξεις, δεν θα παίξεις” και στην Ουγγαρία πήρα διπλωματικό διαβατήριο και για αυτό πήρα την πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Για έναν χρόνο μου έλεγαν τώρα θα γίνει, ένα προπόνηση, απογοητευόμουν. Δεν είχα καλή ψυχολογία για να πεις ότι ετοιμάζομαι για Ολυμπιάδα. Ήμουν απογοητευμένος μέρες, μετά έλεγα να κάνω προπόνηση να ετοιμαστώ.
Ο αδελφός μου με “πίεζε” και μου έλεγε να μην με πάρει από κάτω. Στους Ολυμπιακούς έπρεπε να παίξω με κανονικό διαβατήριο και ήταν το πιο δύσκολο από όλα. Έπεφταν καταγγελίες από ανθρώπους της άρσης βαρών και να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Έκανα τη διαδικασία για το διαβατήριο 2-3 φορές και με την πίεση του Γιάννη Σγουρού τότε πήγα Βαρκελώνη και το πήρα στο αεροδρόμιο. Είχα τη βαλίτσα, είχα το εισιτήριο και δεν ήξερα αν θα πετάξω.
Κατεβαίνω στην Βαρκελώνη, ένας δημοσιογράφος της ΕΡΤ ρωτούσε όλους τους αθλητές και με ρωτάει τι θα κάνω και του λέω “ήρθα να πάρω το χρυσό μετάλλιο”. Κοιτάει τον καμεραμάν, κουνούσαν το κεφάλι, εγώ γέλασα και έφυγα. Τελείωσα τον αγώνα, έχω πάρει το χρυσό μετάλλιο και μπαίνω στη σειρά να μπω στο χωριό. Είναι η ομάδα της Κούβας βόλεϊ, έχουν πάρει χρυσό, και κοιτούσα και έλεγα “πού είμαι;”. Βγάλαμε όλοι τα μετάλλια στον έλεγχο, μπήκαμε στο χωριό και είπα θα πάρω πέντε δίσκους. Κάθε μέρα έμπαινα στο εστιατόριο και έπαιρνα 2 μήλα και ένα λεμόνι για να μην πίνω νερό. Πήρα πέντε δίσκους και τα κοιτούσα, δεν μπορούσα να φάω, είχε κλείσει το στομάχι».
Πηγή: www.newsit.gr