Το έτος 2024 έφυγε και πάει μέσα στον ατέρμονα στροβιλισμό του χρόνου και μαζί του «έφυγαν» για «χώρα μακρινή και αρυτίδωτη» και αρκετοί ομογενείς των οποίων η φυγή σημειώθηκε στις σελίδες του «Εθνικού Κήρυκα».
Στέλιος Στρουμπάκης
Θλίψη στην ελληνοαμερικανική κοινότητα προκάλεσε η είδηση της εκδημίας του γνωστού ομογενή Στέλιου Στρουμπάκη, ο οποίος έφυγε αναπάντεχα από την ζωή τη Δευτέρα, σε ηλικία 71 ετών. Ο Στέλιος Στρουμπάκης, ήταν πρώην επιστημονικός σύμβουλος της Con Edison, όπου εργάστηκε για 37 ολόκληρα χρόνια. Παρά το γεγονός ότι πέρασε μια ολόκληρη ζωή στις ΗΠΑ, ουδέποτε έκρυψε την αγάπη του για την Ελλάδα, όντας ένα ενεργό μέλος της Ομογένειας. Ηταν γεννημένος στις 10 Οκτωβρίου του 1952 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ήταν παντρεμένος με την Σοφία Στρουμπάκη, πρώην αντιπρόεδρο της New York Community Bank. Ο γιος τους είναι ο Γιάννης Στρουμπάκης, επίσης δραστήριο στέλεχος της νέας γενιάς της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Παρέλασης. Ο Στέλιος Στρουμπάκης ήταν μέλος του Συλλόγου Αθηναίων και του Συλλόγου Καβαλιωτών, ενώ διετέλεσε και ύπατος ταμίας της Παμμακεδονικής Ενωσης Αμερικής. Το 2021 έλαβε τα εύσημα για το γεγονός πως εξασφάλισε την άδεια από τη Διεύθυνση της Con Edison προκειμένου να φωταγωγηθεί στα γαλανόλευκα το εμβληματικό κτίριο στη συμβολή της 14ης Οδού και Ιρβιν Πλέις, ανήμερα της 25ης Μαρτίου.
Στρατής Κόρακας
Ο γνωστός παιδίατρος και σημαντικό μέλος του αντιδικτατορικού αγώνα στην Αμερική, Στρατής Κόρακας, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 79 ετών, μετά από μακρά και γενναία μάχη με τον καρκίνο. Η κηδεία του Στρατή Κόρακα έλαβε χώρα στον ιερό ναό Τιμίου Σταυρού στο Στράουντσμπουργκ της Φιλαδέλφειας, παρουσία συγγενών και φίλων, που προσήλθαν για να αποτίσουν τον ύστατο φόρο τιμής. Ο ίδιος είχε επιστρέψει στις ΗΠΑ μετά από μια μακρά περίοδο επαναπατρισμού, εξαιτίας και των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια. Γεννημένος στη Λήμνο στις 26 Αυγούστου του 1945, ο Στρατής Κόρακας ήταν ένας από τους πολλούς νέους της εποχής του που μπήκε σε ένα καράβι, έχοντας στην κατοχή του ένα ελληνο-αγγλικό λεξικό και ελάχιστα χρήματα, προκειμένου να επιδιώξει κάτι καλύτερο για την ζωή του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Παρότι, αρχικά, βρέθηκε στην αφιλόξενη για τους μετανάστες Αλαμπάμα, ξεκίνησε τις προκαταρκτικές σπουδές στην Ιατρική στο Birmingham Southern College και τις ολοκλήρωσε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, σε μια ταραχώδη περίοδο, που συνέπεσε με τον αγώνα κατά της χούντας και την ίδρυση του ΠΑΚ.
Πίτερ Αγγελος
Ο ομογενής επιχειρηματίας, δικηγόρος και ιδιοκτήτης της ομάδας μπέιζμπολ, Μπάλτιμορ Οριολς, Πίτερ Αγγελος (Peter Angelos), έφυγε από την ζωή σε ηλικία 94 ετών, όπως ανακοινώθηκε επίσημα από την οικογένειά του. Είχε γεννηθεί στο Πίτσμπουργκ στις 4 Ιουλίου 1929, από Ελληνες γονείς, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Σε πολύ μικρή ηλικία, υπεβλήθη σε μια δύσκολη εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, από την οποία τελικά επέζησε. Η μητέρα του, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του σε Παναγιώτης (Peter), ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Παναγία για το γεγονός ότι ανάρρωσε από αυτήν την περιπέτεια υγείας. Οπως πολλά ελληνόπουλα της Διασποράς εκείνης της εποχής, ο Πίτερ Αγγελος μεγάλωσε μέσα στα εστιατόρια, αφού ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης ταβέρνας. Η πρώτη έντονη παρουσία στα κοινά της Βαλτιμόρης έγινε στα 30 του χρόνια, όταν εξελέγη δημοτικός σύμβουλος για μια τετραετή θητεία, ενώ αμέσως μετά έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος, χωρίς, ωστόσο, επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, η αποκλειστική στροφή του στον νομικό κλάδο και η ανάπτυξη της ιδιωτικής εταιρείας του, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή για τις δικαστικές νίκες που πέτυχε σε υποθέσεις που είχαν σχέση με παθήσεις που προκλήθηκαν εξαιτίας αμιάντου, κατέστησε τον Πίτερ Αγγελο έναν πολύ ισχυρό επιχειρηματικό παράγοντα, ο οποίος το 1993 έγινε ιδιοκτήτης των Μπάλτιμορ Οριολς. Εκτός από την ομάδα μπέιζμπολ, η οικογένεια Αγγέλου έχει συμφωνήσει και για την πώληση της δικηγορικής εταιρείας.
Κώστας Παπακώστας
Θλίψη και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προκάλεσε η ξαφνική απώλεια του επιχειρηματία Κώστα Παπακώστα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Πάτρας, μετά από οξεία και ανυπέρβλητη επιπλοκή που παρουσιάστηκε στην υγεία του. Σύμφωνα με δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης npress, ο Κώστας Παπακώστας, διέμενε επί δεκαετίες στη Νέα Υόρκη, όπου είχε κάνει και οικογένεια, δραστηριοποιούμενος στον τομέα της εστίασης, συνεχίζοντας, μαζί με τον αδελφό του, μια οικογενειακή επιχείρηση εστιατορίων. Παρόλα αυτά, για προσωπικούς λόγους, είχε επιλέξει να επιστρέψει στην Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναύπακτο, όπου και βρισκόταν κατά τα τελευταία δύο χρόνια, μαζί με τον πατέρα και την μητέρα του. Η μοιραία επιπλοκή στην υγεία του είχε συνδεθεί με ταξίδι που πραγματοποίησε στη Σιγκαπούρη, αφού λίγο μετά την επιστροφή του αισθάνθηκε έντονους πόνους, με τους γιατρούς να κρίνουν απαραίτητη την εισαγωγή του στην Εντατική, όπου απεβίωσε εξαιτίας βλάβης στο πάγκρεας.
Νικόλαος Γιαννόπουλος
Εφυγε από την ζωή ο δραστήριος ομογενής Νικόλαος Γιαννόπουλος, από το Πλατύ Λήμνου, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την Πέμπτη 13 Ιουνίου, σε ηλικία 92 ετών. Γεννημένος στις 26 Σεπτεμβρίου 1932, ο Νικόλαος Γιαννόπουλος πήρε τη μεγάλη απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό το 1960, σε ηλικία 28 ετών, ερχόμενος μέσω Καναδά. Από πολύ νωρίς, ενεπλάκη με τον τομέα των εστιατορίων, όπως και πολλοί Ελληνες της εποχής. Η μετανάστευση στις ΗΠΑ, δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την οικογένειά του. Οπως είχε δηλώσει ο ίδιος, σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα», τον ίδιο δρόμο είχε ακολουθήσει και ο πατέρας του, ο οποίος όμως επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να καταταχθεί στον Στρατό, πολεμώντας για την απελευθέρωση της Λήμνου το 1912, παρά τις αντιρρήσεις του παππού του. Ο Νικόλαος Γιαννόπουλος υπηρέτησε την οργανωμένη ομογένεια από διάφορες διοικητικές θέσεις. Διετέλεσε πρόεδρος της Παλλημνιακής Αδελφότητας για δύο θητείες και, συγκεκριμένα, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Εξελέγη αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης -επί προεδρίας Μαυρίκη- όπως επίσης και πρόεδρος της Επιτροπής Παρέλασης το 1987. Ο θάνατός προκάλεσε θλίψη στην σύζυγό του, Αναστασία Γιαννοπούλου, τα παιδιά τους, Παντελή Γιαννόπουλο και Δέσποινα Γιαννοπούλου, την αδελφή του Ιωάννα Καρναβά, τα ανίψια και άλλους συγγενείς στις ΗΠΑ και την Ελλάδα.
Φίλιππος Φράγκος
Απεβίωσε αιφνιδίως στην Κύπρο όπου είχε μεταβεί για το συνέδριο της AHEPA ο πρώην ύπατος πρόεδρός της, Φίλιππος Φράγκος, και συγκεκριμένα την Παρασκευή 26 Ιουλίου, μία ημέρα μετά τη λήξη του συνεδρίου. Ο αείμνηστος διετέλεσε πρόεδρος της οργάνωσης μεταξύ 2014-2015, καθώς και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου το 1980. Σύμφωνα με ανακοινωθέν της AHEPA, πρόσφερε πολύτιμες και μακροχρόνιες υπηρεσίες στην οργάνωση, κορυφαία εκ των οποίων ήταν η συμβολή απόκτησης του κτιρίου της οργάνωσης στην Ουάσιγκτον. Ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου συμμετείχε στην παρουσίαση της δωρεάς των 612.000 δολαρίων εκ μέρους της οργάνωσης για την αναπαλαίωση του Αγάλματος της Ελευθερίας και του Ellis Island (Ελις Αϊλαντ). Ως πρόεδρος συνέβαλε στην αύξηση των μελών της AHEPA και στην επέκταση της οργάνωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά και Ευρώπη, ενώ συμμετείχε και στην προσπάθεια συγκέντρωσης χρηματικών ποσών για την ανοικοδόμηση του ιερού ναού και Εθνικού Προσκυνήματος του Αγίου Νικολάου στη Νέα Υόρκη.
Βασίλειος Σταθάκος
Θλίψη στην ελληνοαμερικανική κοινότητα προκάλεσε η είδηση της εκδημίας του επιτίμου προέδρου και ευεργέτη της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Βασίλειου Σταθάκου, ο οποίος έφυγε από την ζωή σε ηλικία 92 ετών. Οπως έγινε γνωστό από την οικογένεια του εκλιπόντος, ο θάνατός του επήλθε το πρωί της Κυριακής 14 Απριλίου, την ώρα που η ελληνοαμερικανική Ομογένεια προετοιμαζόταν για την μεγαλειώδη παρέλαση για την 203η επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας. Γεννημένος στις 14 Αυγούστου 1931 στα Ανώγεια Λακωνίας, όπου ενηλικιώθηκε, ο Βασίλειος Σταθάκος ήταν το παιδί μιας από τις πολλές οικογένειες που κλήθηκαν να σταθούν όρθιες στις κακουχίες της εποχής. Οι γονείς του ήταν ο Παναγιώτης και η Αικατερίνη Σταθάκου, ενώ είχε άλλα τρία αδέρφια, τον Δημήτρη, τον Γιάννη, ο οποίος έφυγε πρόωρα από την ζωή την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και τον Νικόλαο. Το 1958 παντρεύτηκε την σύντροφο της ζωής του, Μαρία, με την οποία αρχικά απέκτησαν δυο παιδιά, την Αικατερίνη και τον Παναγιώτη. Οπως συνέβη και στην πατρική του οικογένεια, ο Βασίλειος Σταθάκος βίωσε τον πόνο της απώλειας ενός παιδιού σε νεαρή ηλικία, αφού ο Παναγιώτης έφυγε επίσης πρόωρα από την ζωή. Χρόνια αργότερα, το 1992, όταν η οικογένεια Σταθάκου έφερε στον κόσμο άλλο ένα παιδί, το βάφτισε επίσης Παναγιώτη, με τον ίδιο να δραστηριοποιείται σε νεαρή ηλικία στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης. Ο Βασίλειος Σταθάκος ανελίχθηκε επαγγελματικά και κοινωνικά στον δύσκολο στίβο της Νέας Υόρκης και, στη συνέχεια, αναμείχθηκε και με τα κοινά της Ομογένειας, διατελώντας πρόεδρος στην Ομοσπονδία. Παράλληλα, θα μνημονεύεται πάντα για το ποσό της τάξεως των 600.000 δολαρίων που δώρισε για την ολοκλήρωση της αγοράς της έδρας του σημαντικού αυτού φορέα, ο οποίος φέρει το όνομά του, ως Σταθάκειο Πολιτιστικό Κέντρο, διατηρώντας και τον τίτλο του επιτίμου προέδρου.
Νικόλαος Γιάνναρης
Ο Νικόλαος Γιάνναρης, πατέρας του ομογενούς πολιτειακού γερουσιαστή Μιχάλη Γιάνναρη, έφυγε από την ζωή στις 11 Ιουλίου 2024, στα 94 χρόνια του. Εφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως μετανάστης από την Ελλάδα και πήρε το μεταπτυχιακό του και το διδακτορικό του στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Εγραψε περισσότερα από δώδεκα βιβλία για τα οικονομικά και τα χρηματοοικονομικά, ενώ δίδασκε στο Fordham. Ενστάλαξε τη σημασία της εκπαίδευσης και της προσφοράς στην κοινότητα στους γιους του, οι οποίοι έγιναν δικηγόροι και εργάστηκαν στην κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια. Ο γιος του Μπιλ διετέλεσε βοηθός εισαγγελέα στην κομητεία Κουίνς για περισσότερα από 12 χρόνια και ο γιος του Μάικλ εκπροσώπησε την περιοχή στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε για περισσότερα από 20 χρόνια ως μέλος της Βουλής και ως γερουσιαστής της Πολιτείας, φτάνοντας μέχρι τη θέση του αναπληρωτή ηγέτη της πλειοψηφίας της Γερουσίας της Νέας Υόρκης. Εν ζωή για να τον θυμούνται είναι η σύζυγός του, Μάγδα Γιάνναρη, με την οποία ήταν παντρεμένος για περισσότερα από 60 χρόνια, και οι δύο γιοι του, Βασίλης (Μπιλ) και Μιχάλης (Μάικλ), καθώς και τα έξι εγγόνια του, Νικόλαος, Κωνσταντίνος, Αλέξανδρος, Μαγδαλένα, Ορλα και Ζωή. Ο Νικόλας ήταν καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Fordham για 47 χρόνια, πριν από τη συνταξιοδότησή του.
Τομ Κορολόγος
Απεβίωσε σε ηλικία 91 χρόνων ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Βέλγιο, Τομ Κορολόγος. Είχε υπηρετήσει ως σύμβουλος στο πλευρό Αμερικανών προέδρων, έχοντας υπάρξει για δεκαετίες μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα στην Ουάσιγκτον όπου είχε γίνει γνωστός ως ο «101ος γερουσιαστής» λόγω της μεγάλης επιρροής του στο Καπιτώλιο. Γεννημένος στις 6 Απριλίου 1933 στο Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα, ο Κορολόγος ήταν γιος Ελλήνων μεταναστών που δραστηριοποιούταν, όπως πολλοί ομογενείς της εποχής, στον χώρο της εστίασης. Η πολιτική καριέρα του ξεκίνησε το 1962, όταν άφησε ένα επιτυχημένο διαφημιστικό πρακτορείο για να υπηρετήσει ως εκπρόσωπος Τύπου στο γραφείο του Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή της Γιούτα Wallace F. Bennett. Στη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας δεν ξέχασε την ελληνική καταγωγή του. Μάλιστα, είχε συμβάλλει καθοριστικά στο να δημιουργηθεί η παράδοση της ετήσιας δεξίωσης για την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στον Λευκό Οίκο. Ο Τομ Κορολόγος είχε αξιοποιήσει την πρόσβαση που είχε στον πρόεδρο Ρέιγκαν, πείθοντάς τον να ανοίξει την πόρτα του Οβάλ Γραφείου για να υποδεχτεί τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και μια ολιγομελή αντιπροσωπεία ηγετικών στελεχών της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.
Νωρίτερα είχε υπηρετήσει στη θέση του αναπληρωτή βοηθού του Προέδρου για Νομοθετικές Υποθέσεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Νίξον και του Φορντ. Το 1975, ίδρυσε την εταιρεία λόμπι Timmons and Company. Επίσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επικύρωση 300 διορισμών από τη Γερουσία όπως του αντιπροέδρου Νέλσον Ροκφέλερ και του ανώτατου δικαστή William Rehnquist. Από το 2004 έως το 2007, ο Κορολόγος υπηρέτησε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο Βέλγιο, όπου ξεκίνησε ένα πρόγραμμα Μουσουλμανικής Επικοινωνίας που αργότερα υιοθετήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και χρησιμοποιήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μιχάλης Μπάνης
Θλίψη στην ελληνοαμερικανική κοινότητα προκάλεσε η εκδημία του προέδρου του Συλλόγου Μυτιληναίων Αμερικής, Μιχάλη Μπάνη, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από την ζωή ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, σε ηλικία 65 ετών. Ο Μιχάλης Μπάνης ήταν γεννημένος στα Δαφιά Μυτιλήνης το 1959, ένα χωριό που βρίσκεται κοντά στην Καλλονή, την πρωτεύουσα του σημερινού Δήμου Δυτικής Λέσβου. Πήγε Δημοτικό στη Δαφιά και στη συνέχεια Γυμνάσιο στην Καλλονή. Ο πατέρας του, Φώτης Μπάνης, ήταν αρτοποιός και γνωστός στην τοπική κοινωνία. Στη Νέα Υόρκη, ο Μιχάλης Μπάνης γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του, Καλλιόπη, με καταγωγή από τη Νίσυρο, με την οποία παντρεύτηκε και έκαναν έναν γιο, τον Φώτη, ο οποίος ξεχώρισε επαγγελματικά από τα νεανικά του χρόνια και, μάλιστα, είχε φιλοξενηθεί και σε αφιέρωμα του «Εθνικού Κήρυκα».
Αριστείδης Χατζημέμος
Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από την ζωή το Σάββατο 12 Οκτωβρίου ο Αριστείδης Χατζημέμος (Aristides Hatzimemos) προκαλώντας θλίψη στην ελληνοαμερικανική κοινότητα. Ο Αριστείδης Χατζημέμος ήταν παιδί μιας ευυπόληπτης οικογένειας στην Λάρισα, η οποία, προπολεμικά, κατείχε σημαντική θέση στην πόλη. Ο πατέρας του εργαζόταν για τη Δημοτική Αρχή και απολάμβανε σεβασμού στην τοπική κοινωνία. Ωστόσο, τα πράγματα για τον ίδιο και την οικογένειά του άλλαξαν την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Τότε, ο νεαρός Αριστείδης έχασε τον πατέρα του, με αποτέλεσμα να πρέπει πλέον να εργαστεί και να υποστηρίξει ο ίδιος την οικογένειά του, όντας μόνος και παγιδευμένος σε μια δύσκολη κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, το 1951, έστω και υπό δύσκολες συνθήκες, άνοιξε γι’ αυτόν η πόρτα της Αμερικής. Ολα αυτά καθώς η θεία του Αριστείδη Χατζημέμου που ζούσε στη χώρα, του έκανε πρόσκληση προκειμένου να ξεκινήσει μια νέα ζωή στη Νέα Υόρκη. Παρά το δύσκολο ταξίδι με το καράβι, μαζί με άλλους Ελληνες μετανάστες που έπαιρναν την απόφαση να διασχίσουν τον Ατλαντικό, ο Αριστείδης έμελλε να μακροημερεύσει στην αμερικανική μεγαλούπολη, να εργαστεί, να κάνει οικογένεια και να παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του. Ηταν περήφανος που ονομάστηκε από τον αρχαίο Ελληνα πολιτικό, Αριστείδη, γνωστό ως «ο Δίκαιος», και ήταν ενθουσιασμένος που ο γιος του, ο γνωστός δικηγόρος, Ερικ Χατζημέμος, ξεχώρισε στη Νομική και στον επιχειρηματικό κόσμο.
Τζέιμι Λάμπρος
Ο 48χρονος ομογενής Τζέιμι Λάμπρος (Jamie Lambros), από το Deer Park, πέθανε στις 7 Οκτωβρίου, στην προσπάθειά του να σώσει μια μητέρα και τον 10χρονο γιο της που πάλευαν να κολυμπήσουν στην παραλία Horseshoe Bay, σύμφωνα με την «Royal Gazette».
Λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα, αντί να αναπολούν φωτογραφίες από τις διακοπές, η μητέρα του Λάμπρου, Φίλις Γκασπάρι (Phyllis Gasparri), και τα αδέρφια του, Τζόι Πάππας (Joey Pappas) και Τζέισον Παπαλεξάνδρου (Jason Papalexandrou), έκαναν έρανο για να μεταφέρουν τη σορό του στο Λονγκ Αϊλαντ και να τον τιμήσουν με κηδεία.
—-
Αρτσι Καράς (Ανάργυρος Κουμπανιώτης)
Ο φημισμένος Ελληνοαμερικανός επαγγελματίας τζογαδόρος, Αρτσι Καράς (Archie Karas), κατά κόσμον Ανάργυρος Κουμπανιώτης, έφυγε από την ζωή στις 7 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 73 ετών, πάμφτωχος και σχεδόν ξεχασμένος, έχοντας ζήσει μια πολυτάραχη και ανατρεπτική ζωή. Γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1950 στην Κεφαλονιά, όντας ένα από τα τέσσερα παιδιά της Μαριάννας και του Νικολάου Καραμπουρνιώτη. Ο πατέρας του ήταν οικοδόμος, ενώ ο ίδιος κάποιες φορές ως παιδί έπαιζε μπίλιες, προκειμένου να κερδίσει λίγες δραχμές για να αγοράσει ψωμί. Η Αμερική αποτέλεσε μια διέξοδο, αλλά παράλληλα μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να ξεφύγει από τη φτώχεια, όπως ίσχυε με πολλούς νέους Ελληνες της εποχής. Εργάστηκε αρχικά στα καράβια, όμως, όπως αποκάλυψε σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, κάποια στιγμή απέδρασε από το πλοίο στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, μετά από δύο χρόνια στη θάλασσα, και στη συνέχεια πήγε στο Λος Αντζελες, όπου μια θεία του, που είχε εστιατόριο, του έδωσε δουλειά. Εκεί μπήκε ουσιαστικά ο τζόγος στην ζωή του, αφού, από παίκτης του μπιλιάρδου άρχισε να παίζει πόκερ με εξαιρετικά υψηλά στοιχήματα στα ινδιάνικα καζίνο. Η άνοδος απότομη όπως και η πτώση του Αρτσι Καρά, ο οποίος, από τη μια στιγμή «οδηγούσε μια πολυτελή Μερσεντές» και από την άλλη «κοιμόταν σε αυτήν», σχολιάστηκε με πικρία από άτομα του φιλικού του περιβάλλοντος, που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν πώς έφτασε σε σημείο, ενώ είχε κερδίσει αμύθητα χρηματικά ποσά, αδιανόητα ακόμη και για τη σημερινή εποχή.
Φώτης Γκόνης
Ο γνωστός ομογενής μουσικός, Φώτης Γκόνης, ο οποίος έγινε ευρέως γνωστός από τη συμμετοχή του στο έργο «Zorba the Greek», απεβίωσε στην Καλαμάτα, σε ηλικία 89 ετών. Ηταν γεννημένος στην Καλλιθέα Μεσσηνίας. Οπως είχε παλαιότερα εξομολογηθεί ο ίδιος στον «Εθνικό Κήρυκα» («Ε.Κ.»), όσον αφορά στην αγάπη του για τη μουσική και το μπουζούκι, όλα άρχισαν από έναν επαίτη που συνάντησε κάποια μέρα στην Καλαμάτα, όταν ήταν περίπου 10 ετών. Σύμφωνα με την εξιστόρηση, ο επαίτης άπλωσε το χέρι να ζητήσει χρήματα, αλλά ο μικρός Φώτης δεν είχε τίποτε. Επιασαν την κουβέντα και του είπε ότι μπορεί να τον μάθει μπουζούκι. Του βρήκε μάλιστα κι ένα που ο Γκόνης το αγόρασε με χρήματα που μάζεψε, πουλώντας διάφορα προσωπικά του είδη. Μετά τα πρώτα μαθήματα, του έδειξε και ένας άλλος πώς να παίζει το δημοτικό «Εχε γεια, καημένε κόσμε…». Πριν από τον «Ζορμπά», ο Φώτης Γκόνης είχε συνεργαστεί με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη στο θεατρικό έργο «Ιλιαν Ντάρλινγκ» («Ποτέ την Κυριακή») το 1967. Οι παραστάσεις είχαν διαρκέσει λίγους μόνο μήνες, γιατί λόγω της δικτατορίας στην Ελλάδα, η Μερκούρη είχε βγει στην αμερικανική τηλεόραση και είχε μιλήσει καυστικά εναντίον της Αμερικής. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα να δυσαρεστηθούν οι Αμερικανοί και να μειώνονται οι πωλήσεις των εισιτηρίων για τις παραστάσεις.
Ακολούθησε η γνωριμία με τον Αντονι Κουίν, ο οποίος ήταν ο πρωταγωνιστής στο έργο «Ζορμπάς». Σύμφωνα με παλαιότερο αφιέρωμα του «Ε.Κ.», ο Γκόνης ήταν ο αγαπημένος Ελληνας μουσικός του θρυλικού Αμερικανού ηθοποιού. Μαζί του έπαιξε μπουζούκι στις μουσικές παραστάσεις του «Ζορμπά» σ’ ένα από τα θέατρα του Μπρόντγουέι. Ηταν τόσο φιλική η σχέση τους, ώστε πολλές φορές έπαιζαν οι δυο τους… τάβλι.
Πηγή: www.ekirikas.com