Το Εθνικό Ελληνικό Μουσείο (The National Hellenic Museum) στο Σικάγο παρουσίασε το «Cavafy’s Stone and Other Village Tales» του Χάρη Μαρκ Πετράκη (Harry Mark Petrakis), του Ελληνοαμερικανού συγγραφέα που έχει επαινεθεί από συγγραφείς όπως ο Ελι Βιζέλ, ο Κερτ Βόνεγκατ και ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, για το συγγραφικό του έργο που αποτυπώνει την ουσία της ελληνικής ζωής στο χωριό, ενώ προσφέρει διαχρονικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση. Το Εθνικό Ελληνικό Μουσείο προσφέρει μια πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής μας κληρονομιάς. Ιδρύθηκε ως το Ελληνικό Μουσείο και Πολιτιστικό Κέντρο το 1983. Εννέα χρόνια αργότερα, άνοιξε την πρώτη του εγκατάσταση στην Michigan Avenue στο κέντρο του Σικάγου. Στη συνέχεια, τον Ιούλιο του 2004, το Μουσείο μεταφέρθηκε σε νέα τοποθεσία στην οδό West Adams 801, στην ελληνική συνοικία του Σικάγου. Το 2009, το Μουσείο επαναπροσδιόρισε την ταυτότητά του με νέο λογότυπο που ενσωματώνει το ελληνικό σχέδιο «κλειδί» και μια νέα αποστολή: «Σύνδεση γενεών μέσω της ελληνικής ιστορίας, του πολιτισμού και της τέχνης».
Το Μουσείο άνοιξε στην τρέχουσα τοποθεσία του στην οδό Halsted στις 10 Δεκεμβρίου 2011. Πρόκειται για ένα τετραώροφο κτίριο 40.000 τετραγωνικών ποδιών που φιλοξενεί εκτενείς συλλογές και αρχεία. Το Μουσείο είναι κατασκευασμένο από φυσικό ασβεστόλιθο και γυαλί, υλικά που αντιπροσωπεύουν τις καλλιτεχνικές και τεχνολογικές παραδόσεις που έχουν επηρεάσει οι Ελληνες από την Κλασική Εποχή μέχρι και τη σύγχρονη εποχή. Το κτίριο ενσωματώνει ιστορικά αρχιτεκτονικά παραδείγματα, όπως μια καλυμμένη στοά, που συναντάται σε κλασικές παγανιστικές δομές, καθώς και φυσικές ξύλινες λεπτομέρειες και στοιχεία που είναι κοινά στις βυζαντινές μοναστικές κατασκευές. Η συμβολική καρδιά του νέου κτιρίου είναι μια δραματική σκάλα, φωτισμένη από τον ουρανό, που εκτείνεται από ανατολή προς δύση και αντιπροσωπεύει την εμπειρία των μεταναστών, τους πολιτιστικούς δεσμούς με την Ελλάδα και τις ατελείωτες δυνατότητες των Ελληνοαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Μουσείο περιλαμβάνει σχεδιαστικά στοιχεία που συνδέονται με τον Αριστοτέλη, όπως η γη, ο άνεμος και η φωτιά. Αν και το νερό δεν είναι φυσικά παρόν, το φως και οι γυαλιστερές επιφάνειες ενσωματώνονται για να αντιπροσωπεύσουν τη σημασία του νερού.
Ο Δημήτριος Σταυριανός, ένας Ελληνοαμερικανός από τη νότια πλευρά του Σικάγου, είναι ο κύριος σχεδιαστής του Εθνικού Ελληνικού Μουσείου. Ο Σταυριανός είναι Ανώτερος Αντιπρόεδρος στο γραφείο του RTKL στο Σικάγο, μιας παγκόσμιας εταιρείας αρχιτεκτονικής, μηχανικής, πολεοδομικού σχεδιασμού και δημιουργικών υπηρεσιών. Ο Σταυριανός αντλεί έμπνευση για το κτίριο από τα ελληνικά μοναστήρια και τα «Μετέωρα», που σημαίνει «κρεμασμένα στον αέρα» ή «στους ουρανούς». Η καλλιτεχνική του προσέγγιση συνδυάζει μοντέρνες γραμμές με πολιτιστική κληρονομιά, συμβάλλοντας στην προώθηση της ελληνικής αρχιτεκτονικής και αισθητικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και παγκοσμίως.
Αλλα σημαντικά έργα του Σταυριανού περιλαμβάνουν: το Riverwalk at Port Imperial (Weehawken, Νέα Ιερσέη), το U.S. Capitol Visitor’s Center (Ουάσιγκτον, D.C.), το Food and Drug Administration Headquarters (White Oak, Μέριλαντ), το Tangdao Bay Yacht Club (Qindao, Κίνα), το Cleveland Flats Master Plan (Cleveland, Οχάιο), το Orland Park Main Street Triangle (Orland Park).
Cavafy’s Stone and Other Village Tales
«Το ‘Cavafy’s Stone and Other Village Tales’ του Χάρη Μαρκ Πετράκη αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων που εκτυλίσσονται σε χωριά της Ελλάδας. Με μια αφήγηση που θυμίζει το Winesburg, Ohio του Sherwood Anderson (Σέργουντ Αντερσον), αυτά τα συνδεδεμένα διηγήματα δημιουργούν ένα μικρόκοσμο γεμάτο έρωτα, μίσος, εκδίκηση και απόγνωση.
Η ιστορία ενός Ελληνα στο χωρο’π γίνεται ο καμβάς όπου οι κάτοικοί του ξετυλίγουν περίπλοκες ιστορίες, άλλοτε τραγικές, άλλοτε συγκινητικές, πάντα ποιητικές. Ο γέροντας ιερέας συγκλονίζεται από το όραμα μιας νεαρής τουρίστριας που λούζεται γυμνή σε ένα ορεινό ρυάκι. Ένας ομοφυλόφιλος δάσκαλος, παγιδευμένος στα αυστηρά ήθη του χωριού, βρίσκει παρηγοριά σε μια μικρή πέτρα που κάποτε ανήκε στον Αλεξανδρινό ποιητή Καβάφη. Μια γυναίκα παντρεύεται τον ωραιότερο άντρα του χωριού, μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι ένας βάναυσος σύζυγος. Δύο αδελφές διεκδικούν την αγάπη του ίδιου άντρα με τραγικές συνέπειες. Ένας πατέρας βασανίζεται από ανάρμοστα συναισθήματα για τη νεαρή κόρη του. Μια νεαρή γυναίκα ανακαλύπτει ένα σκοτεινό μυστικό της γιαγιάς της από την περίοδο της γερμανικής κατοχής κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα μόνο ξέσπασμα απιστίας στοιχειώνει έναν αγρότη για όλη του τη ζωή. Ένας μετανάστης που απέκτησε πλούτη στις ΗΠΑ επιστρέφει στο χωριό με μια εντυπωσιακή Cadillac (Κάντιλακ), που όμως δεν χωράει στους στενούς δρόμους του χωριού». Ο Πετράκης αντλεί έμπνευση από την ελληνική λαογραφία, την ιστορία και τον πολιτισμό, συνθέτοντας έντονα και συγκινητικά διηγήματα που εξερευνούν πανανθρώπινα θέματα, όπως ο έρωτας, η απώλεια και η ανθεκτικότητα. Η ομώνυμη ιστορία, εμπνευσμένη από τον ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη, αναφέρεται στην τέχνη, τη θνητότητα και τη μνήμη. Η αφηγηματική τέχνη του Χάρη Μαρκ Πετράκη, που έχει επαινεθεί από συγγραφείς όπως ο Έλι Βιζέλ, ο Κερτ Βόνεγκατ και ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, αναδεικνύεται με έντονη δεξιοτεχνία σε αυτή τη συλλογή, η οποία αποτυπώνει την ουσία της ελληνικής ζωής στο χωριό, ενώ προσφέρει διαχρονικές αλήθειες για την ανθρώπινη φύση.
Χάρης Μαρκ Πετράκης (Χαράλαμπος Μαρκ Πετράκης) 5 Ιουνίου 1923 –2 Φεβρουαρίου 2021
Ο Χάρης Μαρκ Πετράκης ήταν Ελληνοαμερικανός μυθιστοριογράφος και συγγραφέας διηγημάτων. Ήταν γνωστός για την αποτύπωση της ζωής των Ελληνοαμερικανών μεταναστών στη γειτονιά Greektown του Σικάγου, Ιλινόις. Πέθανε στο σπίτι του κοντά στο Τσέστερτον της Ιντιάνα, τον Φεβρουάριο του 2021, σε ηλικία 97 ετών.
Πρώιμα χρόνια
Ο Πετράκης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1923, γιος του ιερέα Μάρκου Πετράκη, Ελληνα Ορθόδοξου ιερέα που μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τη σύζυγό του Στέλλα το 1916. Ήταν από το χωριό Βιλανδρέδο της Κεντρικής Κρήτης, κοντά στο Ρέθυμνο, και ήρθαν φέρνοντας μαζί τα τέσσερα πρώτα τους παιδιά (Δανιήλ, Μπάρμπαρα, Μανώλη και Τασούλα). Ο Χάρης Μαρκ, το πέμπτο παιδί, γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1923, στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Ενα έκτο παιδί, η Ειρήνη, γεννήθηκε αργότερα στο Σικάγο, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια.
Ο Χάρης Μαρκ (ελληνικό όνομα «Χαράλαμπος») φοίτησε στο σχολείο Κοραής, το δημοτικό σχολείο της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην ενορία του πατέρα του στο Σικάγο. Κατά τα χρόνια του ελληνικού σχολείου, διάβαζε τα πρωτότυπα ποιήματά του και έπαιζε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε θεατρικές παραγωγές ελληνικών τραγωδιών.
Εμαθε επίσης να διαβάζει και να γράφει την ελληνική γλώσσα, την οποία μιλούσε στο σπίτι (αν και δεν έγραψε ποτέ στα Ελληνικά). Στο ελληνικό σχολείο γνώρισε και τη μελλοντική του σύζυγο, μια Ελληνοαμερικανίδα, την Νταϊάνα Περπάρου, της οποίας ο πατέρας, Τζον, ήταν ιδιοκτήτης αρκετών καταστημάτων στεγνοκαθαριστηρίων και επισκευής υποδημάτων στο Σικάγο.
Παρόλο που ήταν γιος ιερέα, ο Πετράκης ήταν μέλος συμμορίας, που αποτελούνταν από γιους μεταναστών διαφορετικής εθνικής καταγωγής στη γειτονιά Γούντλον όπου μεγάλωσε. Αργότερα, στο αυτοβιογραφικό του έργο Stelmark, θυμάται:
«Ανταγωνιζόμασταν μεταξύ μας για να περιγελάσουμε τα έθιμα της πατρίδας. Στις σαββατιάτικες εξορμήσεις μας σε γειτονιές πέρα από τη δική μας, για να αποδείξουμε ότι είμαστε πραγματικοί Αμερικανοί, τρώγαμε χοτ ντογκ και πίναμε Coca-Cola…».
Ενα από τα άγρια παιχνίδια μας ήταν να αναζητούμε τον ιδιοκτήτη ενός καροτσιού ή ενός καταστήματος, αναμφισβήτητα μετανάστη, και να τον πειράζουμε με ένα χορό προσβολών και χλευασμών. Για να αποδείξουμε την αφοσίωσή μας στη συμμορία, ήταν απαραίτητο να φυλάξουμε την πιο σφοδρή μας κακεντρέχεια για έναν καταστηματάρχη ή πλανόδιο πωλητή που ανήκε στη δική μας εθνοτική καταγωγή.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ηγήθηκα μιας επιδρομής στο μικρό, φτωχικό μπακάλικο του παλιού Μπάρμπα Νίκου, ενός κοντού, γυμνασμένου Έλληνα που περπατούσε με έναν ελαφρύ κούτσαβλο και είχε ένα εντυπωσιακό, στριφογυριστό μουστάκι.
Σταθήκαμε έξω από το μαγαζί του και τον προκαλέσαμε να βγει. Όταν βγήκε για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αρπάξαμε μερικά δαμάσκηνα και ροδάκινα από τα καλάθια στο πεζοδρόμιο και αποτραβηχτήκαμε απέναντι στον δρόμο για να τα φάμε ενώ μας κοιτούσε. Σήκωσε τη γροθιά του και μας έβρισε με περίτεχνα ελληνικά.
Γνωρίζοντας ότι δοκιμαζόταν η αποφασιστικότητά μου, σήκωσα το χέρι μου και πέταξα το μισοφαγωμένο δαμάσκηνο προς τον γέροντα. Η ευστοχία μου ήταν άψογη, και το δαμάσκηνο τον χτύπησε στο μάγουλο. Ανατρίχιασε και έβαλε το χέρι του στον λεκέ. Με κοίταξε από την άλλη άκρη του δρόμου, και αν και δεν μπορούσα να δω τα μάτια του, ένιωσα το βλέμμα του να διαπερνά τη σάρκα μου. Στράφηκε και επέστρεψε σιωπηλά στο κατάστημα. Τα αγόρια χτύπησαν τους ώμους μου με θαυμασμό, αλλά ήταν μια κενή νίκη που έμεινε σαν πέτρα στο στομάχι μου.
(Stelmark, σελ. 54–55)
Σε ηλικία 11 ετών, ο Πετράκης προσβλήθηκε από φυματίωση. Αναγκάστηκε να μείνει κλινήρης και τελικά έχασε δύο χρόνια σχολείου. Αργότερα έγραψε: «Αυτά τα δύο χρόνια ήταν μια παράξενη, έντονη περίοδος για μένα – εβδομάδες και μήνες πλήξης, ενθουσιασμού, ανακαλύψεων, απελπισίας και τρόμου. Επηρέασαν τη ζωή μου, είμαι βέβαιος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της παιδικής μου ηλικίας και νιότης» (Stelmark, σελ. 86). Πέρασε τον χρόνο του διαβάζοντας στο κρεβάτι. Ως ενήλικας, αργότερα θα περιέγραφε τα βιβλία ως «καταφύγιο… έναν τόπο ηρεμίας ενάντια σε μια αυξανόμενη κατάθλιψη που γεννούσε η αδράνεια» (Song of My Life, σελ. 18). Ενα από τα βιβλία που τον επηρέασαν περισσότερο ήταν το Martin Eden του Τζακ Λόντον, η ιστορία ενός αυτομορφωμένου ναύτη που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Επίσης, διάβασε ολόκληρο το έργο «The Book of Knowledge».
Αφού ανάρρωσε, ο Πετράκης επέστρεψε στο Λύκειο Englewood, στη νοτιοδυτική πλευρά του Σικάγου. Διακρίθηκε στις στρατιωτικές ασκήσεις, αλλά άρχισε να κάνει κοπάνες από το σχολείο. Τελικά, σταμάτησε εντελώς να παρακολουθεί μαθήματα. Ο πατέρας του, βλέποντας την αποστροφή του γιου του για το σχολείο, τον έστειλε να μείνει με τον αδελφό του, Μανώλη, στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Urbana-Champaign. Εκεί εγγράφηκε στο Λύκειο, αλλά σύντομα άρχισε πάλι να χάνει μαθήματα, περνώντας συχνά τις ημέρες του διαβάζοντας σε μία από τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Οταν ο πατέρας του το έμαθε, τον επέστρεψε στο Σικάγο και τον έγραψε σε ένα σχολείο που ειδικευόταν στην πειθαρχία νεαρών με προβλήματα συμπεριφοράς. Ωστόσο, ο Πετράκης έμεινε εκεί μόνο για δύο εβδομάδες. Δεν αποφοίτησε ποτέ από το Λύκειο.
Παρόλα αυτά, αργότερα στη ζωή του, του απονεμήθηκαν έξι τιμητικά διδακτορικά και δίδαξε σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, κατείχε την Έδρα Νίκου Καζαντζάκη στις Σύγχρονες Ελληνικές Σπουδές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και υπηρέτησε ως επισκέπτης καθηγητής McGuffey στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο.
Όπως πολλοί νέοι χωρίς απολυτήριο Λυκείου, ο Πετράκης στράφηκε στον τζόγο για να βγάλει τα προς το ζην. Ξεκινώντας από την ηλικία των 16 ετών, αυτός και ένας μεγαλύτερος φίλος του που ασχολούνταν με τα στοιχήματα μελετούσαν την Daily Racing Form, ενώ οι γονείς του πίστευαν ότι πήγαινε στο σχολείο. Στην αυτοβιογραφία του «Song of My Life» (2014), ο Πετράκης αφηγείται πώς ενεχυρίασε τα κοστούμια του αδελφού του, πούλησε τα βιβλία της αδελφής του και έκλεψε από τα ταμεία για να βρει χρήματα ώστε να ικανοποιήσει τη συνήθειά του. Ένα πρωί, θυμάται, ζήτησε από τον πατέρα του -που ποτέ δεν του αρνούνταν χρήματα- 200 δολάρια, ολόκληρο τον μηνιαίο μισθό του ιερέα της ενορίας, για να πληρώσει τους λογαριασμούς του αερίου και του ρεύματος στο στούντιο όπου ζούσε με τη σύζυγό του, η οποία ήταν έγκυος. Μέχρι το απόγευμα, είχε χάσει όλα τα χρήματα στον τζόγο. Αναπολώντας εκείνη την ημέρα, την περιγράφει ως το πρώτο βήμα προς τη σωτηρία του. Έχοντας προδώσει τη γυναίκα του και τον πατέρα του, λέει, ξεκίνησε η διαδικασία της επούλωσής του. Τους επόμενους μήνες έπαιζε όλο και λιγότερο, μέχρι που τελικά σταμάτησε.
Πρώτα συγγραφικά χρόνια
Αφού σταμάτησε τον τζόγο, ο Πετράκης ξεκίνησε να κάνει διάφορες περιστασιακές δουλειές, τις οποίες συχνά εγκατέλειπε. Χωρίς απολυτήριο Λυκείου, εργάστηκε ως αχθοφόρος αποσκευών στη Railway Express, εργάτης σε χαλυβουργείο, εκπρόσωπος εξυπηρέτησης πελατών σε κατασκευαστική εταιρεία κεριών αυτοκινήτων και βερνικιών επίπλων, οδηγός φορτηγού μπύρας, σιδερωτής ρούχων σε μονάδα στεγνού καθαρισμού, πωλητής ακινήτων, διαφημιστικός κειμενογράφος και νεότερος συντάκτης ομιλιών για στελέχη της U.S. Steel. Επίσης, ασχολήθηκε με τον κλάδο της εστίασης, διατηρώντας και λειτουργώντας μια μικρή καντίνα στη συμβολή της 13ης Οδού και της Λεωφόρου Ιντιάνα στο Σικάγο, γνωστή ως Art’s Lunch. Τη νύχτα, ωστόσο, ο Πετράκης δούλευε πάνω στη συγγραφή του. Για δέκα χρόνια υπέβαλε συνεχώς χειρόγραφα σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά που δημοσίευαν διηγήματα. Τελικά, το 1956, σε ηλικία 33 ετών, πούλησε την πρώτη του ιστορία. Ο τίτλος της ήταν «Ο Περικλής στην 31η Οδό» και δημοσιεύτηκε στο «The Atlantic Monthly», το οποίο της απένειμε ένα από τα βραβεία Atlantic Firsts. Μετά από αυτό, ο Πετράκης συνέχισε να δημοσιεύει στο Atlantic. Επίσης, έγραψε το «Το Φλερτ της Αριάδνης» για το «The Saturday Evening Post» και το «Σκοτεινό Μάτι» για το «Playboy». Ένα άλλο διήγημά του, «Η Φυλακή», κέρδισε το βραβείο O. Henry το 1966. Επιπλέον, μια ανθολογία διηγημάτων του με τίτλο «Ο Περικλής στην 31η Οδό» αναδείχθηκε φιναλίστ για το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου για τη Λογοτεχνία το 1966.
Ενα Όνειρο Βασιλιάδων
Το 1966 ο Πετράκης γνώρισε την πρώτη του διεθνή επιτυχία με το μυθιστόρημα «Ενα Ονειρο Βασιλιάδων» (A Dream of Kings), το οποίο του χάρισε υποψηφιότητα για το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου για δεύτερη συνεχή χρονιά. Το «A Dream of Kings» βρέθηκε στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times» για 12 εβδομάδες, μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τον ίδιο τίτλο. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Λεωνίδα Ματσούκα ερμήνευσε ο ηθοποιός Αντονι Κουίν, γνωστός ήδη στο αμερικανικό κοινό από τον ρόλο του Ζορμπά στην προηγούμενη ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» (Zorba the Greek, 1964). Η ερμηνεία του Κουίν ως του παθιασμένου Έλληνα μετανάστη γεμάτου λαχτάρα για τη ζωή ήταν τόσο παρόμοια με αυτήν του Ζορμπά που ένας κριτικός τον αποκάλεσε «Ζορμπάς ο Ελληνοαμερικανός».
Η ταινία «Ενα Όνειρο Βασιλιάδων» κυκλοφόρησε το 1969 από την National General Pictures και σκηνοθετήθηκε από τον Ντάνιελ Μαν, ο οποίος είχε προηγουμένως συνεργαστεί με τους ηθοποιούς Μπερτ Λάνκαστερ, Άννα Μανιάνι και Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Tο μυθιστόρημα «Ενα Όνειρο Βασιλιάδων» εκδόθηκε από την εταιρεία David McKay Company, η οποία δημοσίευσε επίσης την ανθολογία διηγημάτων του Πετράκη «Τα Κύματα της Νύχτας» («The Waves of Night», 1969). Η McKay εξέδωσε και το επόμενο μυθιστόρημά του, «Στη Χώρα του Πρωινού» (In the Land of Morning), το οποίο κυκλοφόρησε το 1973, μια εποχή που ο Πόλεμος του Βιετνάμ κυριαρχούσε στις ειδήσεις της Αμερικής. Κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ένας νέος Ελληνοαμερικανός βετεράνος που επιστρέφει από το Βιετνάμ, ανήκοντας στην ίδια γενιά με τους τρεις γιους του Πετράκη (Μαρκ, Τζον και Ντιν).
Περίοδος συνεργασίας με Doubleday
Ακολούθησε μια περίοδος συνεργασίας με τον εκδοτικό οίκο Doubleday, ο οποίος εξέδωσε τέσσερα βιβλία του Πετράκη μεταξύ 1976 και 1983. Όλα είχαν ελληνικές θεματικές. Το μυθιστόρημα «Η Ώρα της Καμπάνας» (The Hour of the Bell) εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1832), στην οποία οι πατριωτικές ελληνικές δυνάμεις εκδίωξαν τους Τούρκους, οι οποίοι κυριαρχούσαν στην Ελλάδα από την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453. Κατά τη συγγραφή του, ο Πετράκης ένιωσε βαθιά έμπνευση:
«Η συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος [Η Ώρα της Καμπάνας] μου χάρισε, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έργο είχα γράψει προηγουμένως, τη χαρά της απόλυτης σύνδεσης με το έργο μου. Ένιωσα ότι ανήκω σε μια φωτεινή αδελφότητα που περιλαμβάνει όλους τους καλούς ποιητές και καλλιτέχνες που έζησαν ποτέ, μια ένωση που συνδέεται με κάποια θεότητα στον ουρανό ή στη γη. Σε περίεργες στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας που δούλευα το βιβλίο, λέξεις, φράσεις και σκηνές έρχονταν ξαφνικά στις σκέψεις μου, φαινομενικά άσχετες με τους χαρακτήρες και τις σκηνές της ιστορίας. Με τον καιρό κατάλαβα, με δέος και σύγχυση, ότι μια άλλη βαθύτερη δύναμη από τη δική μου καθοδηγούσε το όραμά μου. Η ζωή του βιβλίου έγινε πιο πραγματική για μένα από το φαγητό, το ποτό, το περπάτημα και την ομιλία, που έμοιαζαν με μια φευγαλέα φάρσα. Τελικά, κατανόησα το συναίσθημα που ο Μάρτιν Μπούμπερ ονόμαζε «την ιερότητα μιας ενεργής σχέσης με τον Θεό».
(Από το «Reflections: A Writer’s Life, A Writer’s Work», σελ. 6)
Η Doubleday εξέδωσε επίσης την ανθολογία «A Petrakis Reader» (1978), μια συλλογή διηγημάτων με κύριους χαρακτήρες Έλληνες ή Ελληνοαμερικανούς. Περίπου εκείνη την περίοδο, ο Πετράκης άρχισε να κάνει πολλές δημόσιες εμφανίσεις, διαβάζοντας τις ιστορίες του ζωντανά στο κοινό. Η Doubleday δημοσίευσε επίσης το «Νίκος ο Ελληνας» (Nick the Greek), τη φανταστική βιογραφία του θρυλικού επαγγελματία χαρτοπαίκτη Νίκου «The Greek» Ντάνταλου, καθώς και το «Μέρες Εκδίκησης» (Days of Vengeance), ένα ιστορικό μυθιστόρημα για Κρητικούς μετανάστες που εργάζονταν στα ανθρακωρυχεία της Γιούτα στις αρχές του 1900.
Το 1982, ο Πετράκης πέρασε μια ασθένεια και μια συνοδευτική κατάθλιψη που σχεδόν του κόστισαν τη ζωή. Μετά από εγχείρηση στο γόνατο λόγω τραυματισμού στο τένις, ανέπτυξε πτώση του ποδιού. Έγινε ανήσυχος και επισκέφθηκε πολλούς νευρολόγους. Ένας από αυτούς τον διέγνωσε με ALS (νόσος του Lou Gehrig). Μη γνωρίζοντας ακόμα ότι η διάγνωση για ALS θα αποδεικνυόταν λανθασμένη, ο Πετράκης αποφάσισε να μην περιμένει παθητικά την εξουθενωτική φθορά της ασθένειας. Αγόρασε ένα όπλο, σκεπτόμενος να αυτοκτονήσει. Τη νύχτα που σκόπευε να το κάνει, ωστόσο, ένα τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής στη σύζυγό του τον έκανε να επιθυμήσει λίγες ώρες ακόμα μαζί της πριν από το τέλος. Από εκείνη τη στιγμή, η κατάθλιψή του άρχισε να υποχωρεί.
Ως μέρος της σταδιακής του ανάκαμψης, ο Πετράκης μίλησε και έγραψε πολύ για την ασθένειά του, η οποία τελικά δεν αποδείχθηκε ALS. Για παράδειγμα, περιέγραψε την κατάθλιψή του σε μια συνέντευξη στην «Chicago Tribune» το 1990 με τίτλο «Η Οδύσσεια ενός Συγγραφέα». Και όταν έγραψε το «Ghost of the Sun», τη συνέχεια του 1990 για το A Dream of Kings, απεικόνισε και τους τρεις νευρολόγους που επισκέφθηκε ο πλέον γέρος και άρρωστος Ματσούκας ως σχεδόν βαρβάρους.
Συγγραφικές δουλειές
Στη δεκαετία του 2000, ο Πετράκης άρχισε να γράφει για τις εκδόσεις Southern Illinois University Press. Αυτοί εξέδωσαν το «Twilight of the Ice», για τις μέρες που οι Αμερικανοί ακόμα είχαν πάγο που παραδιδόταν στα σπίτια τους για τα ψυγεία· το The Orchards of Ithaca, όπου ένας Ελληνας εστιάτορας υπερασπίζεται έναν Ελληνα Ορθόδοξο ιερέα που κατηγορήθηκε ψευδώς για παιδεραστία· το «The Shepherds of Shadows», συνέχεια του «The Hour of the Bell»· και το «Legends of Glory and Other Stories», μια συλλογή διηγημάτων με κεντρικό θέμα τους Έλληνες του Σικάγου.
Η τελευταία του συλλογή διηγημάτων ήταν το «Cavafy’s Stone and Other Village Tales» (Wicker Park Press, 2010), με όλα τα διηγήματα να εκτυλίσσονται στο ίδιο φανταστικό χωριό στην Ελλάδα. Μέχρι το 2015, ο Πετράκης συνέχιζε να γράφει τακτικά. Το τελευταίο του βιβλίο ήταν η πλήρης αυτοβιογραφία του, «Song of My Life».
Βραβεία και διακρίσεις
«Atlantic First» Award (1957)
Benjamin Franklin Citation (1957)
Friends of American Writers Award (1964)
Friends of Literature Award (1964)
Society of Midland Authors Award (1964)
Henry Award (1966). For his short story «The Prison», available in the anthology Prize Stories 1966.[18]
Finalist, National Book Award for Fiction (1966). For the short story collection Pericles on 31st Street.[19]
Finalist, National Book Award for Fiction (1967). For the novel A Dream of Kings.[20]Writer-in-Residence, Chicago Public Library (1976-1977)
Writer-in-Residence, Chicago Board of Education (1978)
Carl Sandburg Award (1983). Lifetime achievement award given to a Chicago author by the Chicago Public Library.
Gabby Award for Arts & Culture (2009)
Nikos Kazantzakis Award for the Arts, Pancretan Association (2013)
Fuller Lifetime Achievement Award, Chicago Literary Hall of Fame (2014)
Honorary Doctor of Humane Letters from the American College of Greece. Five additional honorary doctorates from Hellenic College, the University of Illinois, Indiana University Northwest, Roosevelt University, and Governors State University.
Πηγές:
Wikipedia
National Greek Museum
Πηγή: www.ekirikas.com